چالش های توسعه و عدالت در دولت های جمهوری اسلامی ایران

تحقق عدالت اجتماعی، همواره از دغدغه های دولت های پس از انقلاب اسلامی بوده، ولی این مسئله در طی سه دهه گذشته با چالش های نظری و عملی فراوانی روبه رو شده است. از این رو، باید به این پرسش اساسی پاسخ دهیم که چالش های مهم نظری در باب عدالت اجتماعی در توسعه و عدالت های حاکم بر دولت های جمهوری اسلامی ایران چیست؟ در این خصوص، فرضیه پیشنهادی چنین است: عدم تعمیق مفهوم عدالت اجتماعی، فقدان اجماع نظری درباره مفهوم عدالت اجتماعی بین دولت مردان، و بی قراری، گسست و عدم تداوم عدالت اجتماعی در توسعه و عدالت های جمهوری اسلامی، از چالش های مهم در این بحث به شمار می آید. پژوهش با استفاده از روش تحلیلی، خطوط فکری مفصل بندی شده توسعه و عدالت های حاکم بر دولت های جمهوری اسلامی ایران را توصیف کرده و سپس با ارزیابی انتقادی به وسیله ابزارهایی، چون میزان عمق و پیچیدگی، میزان اجماع نظری و میزان تداوم، به واکاوی ضعف های نظری توسعه و عدالت های مزبور پرداخته است که بر اساس آن، چالش های مهم عبارت اند از: الف) فقدان نظریه ای جامع، پذیرفتنی و مورد اجماع در باره عدالت اجتماعی بین دولت مردان که بر اصول و مبانی اسلامی مبتنی باشد؛ ب) نگاه سطحی و تک سویه توام با افراط و تفریط که مفهوم وسیع و همه جانبه را به ابعاد کم اهمیت فرو کاسته است؛ ج) بی قراری، گسست و عدم تداوم عدالت اجتماعی در توسعه و عدالت های جمهوری اسلامی.چالش های مذکور با توجه به نبودن معنایی واحد برای آن و نیز ارائه تفاسیر متفاوت از سوی دولت ها بنابر سلیقه ها و علایق فردی و گروهی رخ داده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ، عدالت ، دولت ها ، جمهوری اسلامی