تعیین پتانسیل فرسایش خندقی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی، مطالعه موردی: حوزه آبخیز طرود

یکی از انواع فرسایش آبی که باعث ایجاد فرسایش و رسوب در حوزه های آبخیز می شود و خسارت های زیادی به اراضی کشاورزی، مرتعی و تاسیسات زیر بنایی وارد می نماید، فرسایش خندقی می باشد. در این تحقیق بررسی فرسایش خندقی با هدف تعیین پتانسیل آن با استفاده از روش شبکه عصبی مصنوعی انجام شده است. جهت تعیین پتانسیل فرسایش خندقی از ساختار پرسپترون چندلایه و الگوریتم لونبرگ مارگوت با به کارگیری متغیرهای خاک، سنگ شناسی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، شیب، جهت شیب، فاصله از جاده، فاصله از شبکه آبراهه ها و طبقات ارتفاعی استفاده شد. نتایج  نشان داد، ساختار ۱-۱۳-۹ با تابع فعال سیگموئید در لایه پنهان برای بررسی پتانسیل فرسایش خندقی مناسب تر است. نتایج پهنه­‎بندی فرسایش خندقی نشان داد که ۷۰.۲۶ درصد از حوزه آبخیز در طبقه خیلی کم، ۱.۷۱ درصد در طبقه کم، ۲.۴۵ درصد در طبقه متوسط، ۲.۶۵ درصد در طبقه زیاد و ۲۲.۹۳ درصد در طبقه خیلی زیاد قرار گرفته است. از سوی دیگر نتایج نشان داد که شیب کمتر از ۱۰ درصد، فاصله از آبراهه تا ۵۰ متری، واحدهای سنگ شناسی EM و M۲ و کاربری مرتع بیشترین تاثیر را در رخداد فرسایش خندقی دارند.

کلیدواژه ها:

پرسپترون چند لایه ، خندق ، سیگموئید ، لایه پنهان ، لونبرگ مارگوت ، مرتع