بررسی نسبت روابط والد–فرزند و معلم–شاگرد با آفرینندگی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط والد– فرزند و معلم– شاگرد بر آفرینندگی (خلاقیت)دانش آموزان پسر و دختر پایه نهم بوده است. بدین منظور ۳۰۰ نفر از دانش آموزاندبیرستان های شهر تهران به شیوه نمونه گیری تصادفی خو شه ای انتخاب شده، به وسیلهپرسش نامه والد– فرزند فاین، مرلند و اشوبل (۱۹۸۳)، پرسش نامه معلم– شاگرد موری وزوخ (۲۰۱۱) و آزمون خلاقیت ترنس آزموده شدند. داده های جمع آوری شده با ا ستفاده ازآمار توصیفی و رگرسیون خطی تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها ن شان داد بین رابطه والد–فرزند با آفرینندگی و نیز بین رابطه معلم– شاگرد با آفرینندگی همبستگی مثبت معنی داروجود دارد. همچنین رگرسیون نشان داد هر دو متغیر والد– فرزند و معلم– شاگرد قادر بهپیش بینی آفرینندگی هستند. به علاوه در رابطه والد– فرزند و معلم– شاگرد با آفرینندگی،بین پسران و دختران تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. این نتایج راهی نو برای رشدآفرینندگی به پژوهشگران و آموزگاران پیشنهاد می دهند.

کلیدواژه ها:

رابطه والد– فرزند ، رابطه معلم– شاگرد ، آفرینندگی