بررسی کارآمدی دادگاه اطفال در نظام حقوقی ایران از منظر جرم شناسی بالینی

یکی از چالش های اصلی و کلی دادگاه اطفال در سراسر دنیا، بازپروری اطفال بزهکار و جلوگیری از ارتکاب مجدد جرم پس از آزادی از زندان می باشد. برای این امر، راه ها و شیوه های مختلف و متنوعی گزارش شده است که از جمله مهم ترین آنها میتوان به جرم شناسی بالینی اشاره کرد. جرم شناسی بالینی در همه ی مراحل فرآیند دادرسی وجود دارد و به دنبال کاهش تاثیر مجازات ها، حذف مجازات های سنگین فیزیکی و ... می باشد. شاید یکی از اهداف مهم جرم شناسی بالینی (اصلاح و درمان)، تضعیف بیش از حد حقوق جزا و کم رنگ شدن ضمانت اجراهای رعب آور آن بود. مثلا مجازات های بدنی مثل اعدام، شلاق و یا قطع عضو، تحت تاثیر افکار بشر دوستانه و تحت تاثیر اعلام جهانی حقوق بشر از ردیف ضمانت اجراهای سرکوب گر خیلی از کشورها خارج شد. در مطالعه ی حاضر تاثیر جرم شناسی بالینی بر اصلاح رفتار کودکان بزهکار ارزیابی شد. یافته های تحقیق نشان می دهند که استفاده از جرمشناسی بالینی می تواند به اصلاح رفتار قضایی و کیفرزدایی کودکان بزهکار کمککند. همچنین نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که رویکرد کیفرزدایی موردنظر جرم شناسی بالینی در صدور احکام صادره از دادگاه اطفال موثر است؛ و نهایتا یافته های مطالعه ی حاضر پیشنهاد می کند که گریز از برچسب زنی و اصلاح و تربیت اطفال بزهکار از مهم ترین بازده های استفاده از جرم شناسی بالینی در دادگاه اطفال می باشد

کلیدواژه ها:

دادگاه اطفال ، جرم شناسی بالینی ، نظام حقوقی ایران ، کارآمدی دادگاه اطفال