تدوین مدل مداخلهای برای اصلاح سبکهای دلبستگی (ناایمن به ایمن) براساس رویکردهای شناختی_رفتاری، ایماگو، هیجان مدار، تئوری انتخاب، اکت، طرحواره

از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است و بدون برقراری ارتباطات با دیگران نمیتواند زندگی کند این احساس نیاز به ارتباط داشتن با دیگران باعث روابطی میشود که با علاقه همراه است و موجب دلبستگی میشود. دلبستگی یک نیاز جهانی است و متعلق به هر انسانی میباشد. ایجاد یک سیستم عاطفی و دلبستگی در میان افراد باعث احساس نزدیکی، ابراز توجه بیشتر و به تبع آن احساس شایستگی و عزت نفس بالا میشود. این نظریه مبتنی بر این امر است که پیوندهای عاطفی نخستینی که بین کودک و مادر (مراقب) در قالب مدلهای ذهنی درون سازی میشوند ، به گستره وسیع روابط بین شخصی کودک در آینده تعمیم می یابند و امکان دارد برخی از اشکال آزردگی و اختلالات شخصیت حاصل محرومیت کودک از مراقبت مادرانه باشد دلبستگی موضوع مهمی است که بر روی سلامت روان و کیفیت روابط عاطفی افراد تاثیر میگذارد و همچنین کیفیت رابطه زناشویی را تحت تاثیر قرار میدهد و ممکن است باعث نارضایتی زناشویی شود در نتیجه در این رساله بر آن برآمدیم که با استفاده از نظریه های شناختی-رفتاری، هیجان مدار، ایماگو، مفاهیم اکت و تئوری انتخاب و طرحواره مدلی تدوین شود که به کمک آن سبک دلبستگی اصلاح شود.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، طرحواره ، تئوری انتخاب ، اکت ، هیجان مدار ، شناختی-رفتاری ، ایماگو