رابطه خود بازداری رفتاری، روی آوری رفتاری با طلاق عاطفی و نقش میانجی اعتیاد به شبکه های اجتماعی

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه خود بازداری رفتاری و روی آوری رفتاری با طلاق عاطفی و نقش میانجی اعتیاد بهشبکه های اجتماعی انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، یک پژوهش کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری داده ها، یک تحقیقتوصیفی «از نوع همبستگی» می باشد. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاورهشهر اراک در سال ۱۳۹۸ بود، که تعداد کلیه آنان ۲۴۰ نفر برآورد شد. بنابراین حجم نمونه آماری شامل ۱۴۴ نفر بود، کهبراساس روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بازداری رفتاری و فعال سازیرفتاری (BIS/BAS)، پرسشنامه اعتیاد به شبکه های اجتماعی خواجه احمدی و همکاران (۱۳۹۵) و پرسشنامه سنجشطلاق عاطفی گاتمن (۲۰۰۸) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها، از تحلیل مسیر بوسیله نرم افزار لیزرل جهت آزمونکلیه فرضیه های پژوهش استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر، نشان داد که از بین متغیرهای موجود در مدل تحلیلشده، متغیر برونزاد بازداری رفتاری با ضریب (γ=۰/۱۰)، روی آوری رفتاری با ضریب (γ=-۰/۴۵) به صورت مستقیمو همچنین به میزان ۰/۶۷ به صورت غیرمستقیم از طریق متغیر درونزاد اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر متغیر ملاک یعنی طلاق عاطفی دارای اثر معنادار هستند (T<۱/۹۶).

کلیدواژه ها:

خود بازداری رفتاری ، روی آوری رفتاری ، طلاق عاطفی ، اعتیاد به شبکه های اجتماعی