بررسی رابطه نگرش به خلاقیت و خلاقیت اجتماعی کودکان دبستانی با استفاده سیستم های فازی

همواره یکی از دغدغه های اصلی والدین شناسایی دقیق خلاقیت های کودکان شان است تا در برنامه های رشدی و تربیتی لحاظ نمایند. نماید. تحلیل روانشناختی با استفاده از سیستم های فازی می تواند در سنجش و برآورد قوی و سازگار جهت کاهش عدم قطعیت و درجه ذهنیت نتایج و همچنین تولید رفتارهای هدفمند و بهینه منطبق با شرایط و موقعیت محیطی نقش برجسته ای داشته باشد . با توجه به دقیق سازی ابهامات توسط سیستم های فازی در سنجش و اندازه گیری ها، در این پژوهش بناست برای بررسی رابطه بین نگرش به خلاقیت و خلاقیت اجتماعی در کودکان دبستانی از سیستم های فازی بهره گیری شود تا به روانشناسان کودک و والدین این کودکان آنان بتوان رهنمونی ارائه نمود. جامعه آماری شامل کودکان دختر دبستانی ۸ تا ۲۱ سال شهر مشهد می باشد. لذا برای تعیین نمونه ، به روش تصادفی خوشه ای از یکی از دبستان های دخترانه شهر مشهد تعداد ۲۱ کودک بصورت تصادفی انتخاب و با رضایت آگاهانه از والدین شان در این پژوهش شرکت داده شده اند. ابزارهای پژوهش دو پرسشنامه سنجش خلاقیت اجتماعی ماچیرادو لوبارت و نگرش خلاقانه اسکافروبریجز بوده و داده ها با روش سیستم های فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که آنالیز داده های براساس سیستم های فازی منجر به نتایج کارآمدتر شده و ارزیابی واقعی تر از خلاقیت کودکان دبستانی ارائه می دهد. روش ارزشیابی و اندازه گیری فازی دو متغیر نگرش به خلاقیت و خلاقیت اجتماعی کودکان دبستانی نسبت به روش سنتی اثربخش تر بوده و می تواند به عنوان روشی برای طراحی پروتکل های آموزشی و مهارتی در حوزه روانشناسی کودک مد نظر قرار گیرد

کلیدواژه ها:

نگرش به خلاقیت ، خلاقیت اجتماعی ، کودکان دبستانی ، سیستم های فازی