بررسی ضرور ت مدیریت یکپارچه منطقه کلانشهری در گسترش فیزیکی شهرها مطالعه موردی کلانشهر شیراز

با افزایش جمعیت شهرنشینی و گسترش فیزیکی شهرها در حقیقت امکانات موجود و ظرفیت بالفعل شهرها، پاسخگوی تقاضای جمعیت وارد شده به شهرها نبوده و مهمتر از آن اینکه قیمت زمین و مسکن واقع در مراکز و محدوده خدماتی شهرها بسیار فراتر از توان جمعیت مهاجر بوده، لذ این جمعیت به اراضی مجاور شهرها و یا روستاهای واقع در حریم شهر که قیمت نازلی داشتند سوق یافتتند. در این رابطه کلانشهر شیراز نیز دستخوش این پدیده شه و افزایش جمعیت همراه با گسترش فیزیکی و بحران های اقتصادی موجب معضلاتی در این شهر شده است. بنابراین تحقیق با هدف نشان دادن ضرورت سازماندهی یک نظام مدیریتی یکپارچه در مناطق کلانشهری به روش کتابخانه ای- اسنادی و تحلیلی به بررسی موضوع پرداخته و نتایج حاکی از آن است که تعدد مدیریتی در منطقه کلانشهری شیراز و عدم هماهنگی و توانایی آن در پاسخگویی به نیازهای فعلی، و همچنین رویکرد بخشی و جزیره ای در فرایند برنامه ریزی و اجرا از دیگر عواملی هستند که سبب شده است مدیریت منطقه کلانشهری دچار آشفتگی کارکردی شود. این در حالی است که تغییرات در روند شهرنشینی و بالطبع در سیمای کالبدی، اجتماعی و اقتصادی شهری شتابان بوده و سیستم مدیریتی فعلی نیز با تمام نقاط ضعف خود نتوانسته است که مسئولیت های خود را با شرایط زمانی منطبق سازد و همراه با رشد کلانشهری به مدیریت کارآمد و منسجمی در این منطقه دست یابد که نمونه بارز این معضل گسترش فیزیکی لجام گسیخته کلانشهرهاست، لذا در راستای بهبود کارکرد، تشکیل مدیریت منطقه کلانشهری شیراز که به عنوان حلقه اتصال بین نهادهای استانی (استانداری، راه و شهرسازی سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان و ...) و نهادهای محلی (شهرداری ها- دهیاری ها) عمل خواهد کرد پیشنهاد گردیده که نقش برنامه ریزی و مدیریتی خواهد داشت و به لحاظ ساختاری دولتی- عمومی و وابسته به وزارت کشور است.

کلیدواژه ها:

منطقه کلانشهری ، مدیریت یکپارچه ، مدیریت شهری ، کلانشهر شیراز ، نظام مدیریت و برنامه ریزی