راهکارهای کاهش مخاطرات طبیعی در سازمان های مرتبط با مدیریت بحران مورد: سکونتگاه های پیراشهر قوچان

مخاطرات طبیعی با انواع گوناگون و گسترهی نفوذشان، همواره خطری جدی برای شهرها و مناطق پیرامون آن­ها بوده­اند. لذا مدیریت بحران، یکی از مهمترین فاکتورهایی است که در کاهش میزان خسارتها و تلفات انسانی در زمان بروز بلایای طبیعی تاثیر فراوانی دارد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر تحلیل راهکارهای کاهش مخاطرات طبیعی در سازمان­های مرتبط با مدیریت بحران (موردمطالعه: مناطق پیراشهری قوچان) می­باشد. روش تحقیق این پژوهش، تحلیلی است. جمع­آوری داده­ها نیز به دو روش اسنادی و میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) صورت گرفته است. در این پژوهش، ۲۰ نفر از کارشناسان و متخصصان مرتبط با موضوع، در ۱۱ سازمان موردبررسی، به عنوان جامعه آماری مورد پرسش و مصاحبه قرار گرفتند. تجزیهوتحلیل اطلاعات با استفاده از نرمافزار LISREL و مدل Fuzzy VIKOR انجامگرفته است. نتایج نرمافزار LISREL نشان داد، تمامی نشانگرهای انتخابی (عوامل اجتماعی، عوامل زیرساختی و نهادی، عوامل آموزشی و اطلاعاتی، عوامل دانش و آگاهی، عوامل حمایتی و مالی)، دارای مقدار t بیشتر از ۶۰/۲ هستند و در سطح ۹۹ درصد معنی­دار می­باشند. این نتایج نشان می­دهد که نشانگرهای انتخابی محقق برای اندازهگیری این مفهوم، هر یک دارای اهمیت میباشد و بخش مهمی از این عامل را اندازه­گیری می­کنند. نتایج مدل ویکور فازی نشان داد، در بین سازمان­های مرتبط با مدیریت بحران در استفاده از راهکارهای موثر در کاهش مخاطرات طبیعی، فرمانداری با Q بهدستآمده (۱) و راه و شهرسازی با Q بهدستآمده ۰۵۶/۰، بالاترین و پایین­ترین رتبه­ها را به خود اختصاص داده­اند

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، سازمانها ، مخاطرات طبیعی ، مناطق پیراشهری ، قوچان