تاثیر کمالگرایی پیشرفتدهنده بر یادگیری سازمانی و اخلاق سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی(مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی مازندران)

زمینهوهدف: یکی ازمولفه های شخصیتی که به درجات متفاوت در کارکنان وجود دارد و میتواند در نوع و میزان پیشرفت و موفقیت کارکنان تاثیرگذار باشد،کمالگرایی است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه کمالگرایی پیشرفتدهنده با یادگیری سازمانی و اخلاق سازمانی در دانشگاه علومپزشکی بوده است. روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی بوده، جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه علومپزشکی مازندران به تعداد ۲۹۴۱ نفر، که بر اساس جدول مورگان به تعداد ۳۴۱ نفر به روش تصادفیطبقهای بعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمعآوریدادهها شامل پرسشنامههای: کمالگرایی پیشرفتدهنده اسدپور و همکاران(۱۳۹۷)، یادگیری سازمانی نیفه(۲۰۰۱) و اخلاقسازمانیامیدی (۱۳۹۰) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، مدل معادلاتساختاری با استفاده از نرم افزار Spss۲۱ و LISREL۸.۵ انجام گرفت. یافتهها: کمالگرایی پیشرفتدهنده دارای میانگین ۶۳/۳ و از میان مولفههای آن، میل به نظموترتیب دارای بیشترین میانگین و هدفمندی دارای کمترین میانگین میباشد. یادگیریسازمانی دارای میانگین ۵۸/۳ و از میان مولفههای آن، چشمانداز مشترک دارای بیشترین میانگین و تفکرسیستمی دارای کمترین میانگین میباشد. اخلاقسازمانی دارای میانگین ۶/۳ و از میان مولفههای آن، انصافوبرابری دارای بیشترین میانگین و صداقتوراستگویی دارای کمترین میانگین میباشد. کمالگرایی پیشرفتدهنده با یادگیریسازمانی با ضریب استاندارد(۶۵/۰) و با اخلاقسازمانی با ضریب استاندارد(۵۸/۰) رابطه مثبت و معناداری دارد. نتیجهگیری: کمالگرایی پیشرفتدهنده بر یادگیریسازمانی و اخلاقسازمانی کارکنان دانشگاه علومپزشکی مازندران تاثیر دارد. با توجه به ارتباط یادگیری و اخلاقسازمانی با اثربخشی، بهرهوریوبهبود عملکردسازمان، انتظار میرود، مدیران و مسئولان دانشگاهی با برنامهریزی-های علمی و منسجم نسبت به پرورش و ارتقای جنبههای مثبت و پیشرفتدهنده کمالگرایی در کارکنان همت گمارند.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی پیشرفت دهنده ، یادگیری سازمانی ، اخلاق سازمانی