بررسی کیفیت ارائه مراقبت بیمار محور از دیدگاه مددجویان ناباروری در مراکز کمک باروری بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مقدمه: توجه به نیازهای زوجین نابارور و مشارکت دادن آنها در برنامه درمان، به آنها این اجازه را می­دهد تا به صورت موثرتری به مقابله با این مشکل بپردازند. مراقبت بیمار محور بر این اصل استوار است که کل منابع و فعالیت­های سازمان باید حول محور بیمار سازماندهی شود. مطالعه حاضر با هدفبررسی کیفیت ارائه مراقبت بیمار محور از دیدگاه مددجویان نابارور انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی در سال ۱۳۹۸ بر روی ۲۰۰ مددجوی نابارور مراجعهکننده به مراکز کمک باروری بیمارستان­های منتخب شهید بهشتی انجام شد. گردآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه بیمار محوری در مددجویان ناباروری انجام شد. این پرسشنامه مشتمل بر ۵۰ سوال در ۸ حیطه شامل: حیطه دسترسی، اطلاعات، ارتباطات، مشارکت بیمار، احترام به ارزشهای بیمار، تداوم و حمایت از بیمار، صلاحیت کارکنان و حیطه سازمان مراقبت است که حداقل نمره در هر حیطه صفر و حداکثر ۳ میباشد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۱۸) و آزمونهای توصیفی و رگرسیون انجام شد. یافتهها: بیشترین عامل ناباروری مربوط به زنان با ۱۳۲ نفر (۰/۶۶%) و سپس عامل مشترک مردانه و زنانه با ۶۲ مورد (۰/۳۱%) بیان شده بود. میانگین طول مدت ناباروری ۶۷/۳±۳۵/۵ سال بهدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که در بازه امتیازی بین ۳-۰، میانگین محوریت بیماران در درمان ناباروری ۵۰/۱ بود. پایینترین میزان بیمار محوری مربوط به حیطه دسترسی (۳۷/۰ از ۳) و بالاترین آن مربوط به حیطه سازمان مراقبت (۴۰/۲ از ۳) بود. نتیجهگیری: کیفیت مراقبت بیمار محور سطح متوسط (۵/۱) از سطح مطلوب (۳) بهدست آمد، لذا ضروری است که زیرساختهای نظام سلامت کشور اصلاح شده و رویکرد بیمار محور بهطور گسترده در کشور آموزش و اجرا شود. در جهت عملیاتی شدن این مهم باید همچنین عوامل تاثیرگزار بر مراقبت بیمار محور را شناسایی نمود.

کلیدواژه ها:

پرستاری بیمار محور ، مراقبت بیمار محور ، ناباروری