تحلیل معابر شهری تهران از دیدگاه آسیب پذیری زلزله

راههای ارتباطی یکی از مهمترین عناصر در افزایش یا کاهش آسیب پذیری یک شهر است تعدد مسرهای دسترسی شهر بر کاهش میزان آسیب پذیری و کاهش تلفات تاثیر به سزایی خواهد داشت این پژوهش بر آن است تا با استفاده از آمار و اطلاعات موجود در خصوص شهر تهران به کنکاش در ارتباط با سطح آسیب پذیری بافت شهری به تناسب سلسله مراتب شبکه معابر در ارتباط با زلزله بپردازد تحلیل ها نشان ا زاین دارد که مناطق مرکزی و تا حدودی حاشیه ای شهر تهران بیشترین شکاف را در نسبت میان برخوردار ی از معابر دسترسی سریع با فشردگی بافت دارند این در حالی است که مناطق حاشیه غربی شرقی و شمالی تهران که حاصل توسعه های اخیر شهر می باشند و توسعه بافت همگام با ایجاد شبکه های شریانی شهری بوده است تا حدودی شرایط متفاوت می باشد و نسبت برخورداری ازمعابر دسترسی سریع با فشردگی بافت سطح دراین مناطق متعادلتر می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری زلزله ، سلسله مراتب شبکه معابر شهری ، تهران