محاسبه ی انسداد معابر در اثر فروریزش آوار در هنگام زلزله به روش RISK- Ue در خیابان رودکی شهر تهران، حد فاصل بین خیابان آذربایجان و خیابان آزادی

[توضیح سیویلیکا: به دلیل ناخوانا بودن فرمولها فایل مقاله حذف گردید] بیشتر شهرهای دنیا در مناطق سانحه خیز بنا شده اند و همین امر سبب افزایش آسیب پذیری آنها در مقابل سوانح میگردد. تهران نیز مانند بسیاری ازشهرهای بزرگ دنیا، در نزدیکی گسلهای فراوانی واقع است و به عنوان پایتخت، موقعیت خاصی را تجربه مینماید. آوار به جامانده پس از زلزله، وضعیت امدادرسانی را با مشکل جدی مواجه و رفت و آمد را کُند میکند. تخمین سطح گسترگی آوار میتواند به برنامه ریزی برای فاز پاسخ، کمک شایانی نماید. برنامه ریزان شهری و مدیران بحران، نیازمندند تا بدانند که کدامیک از شریانهای اصلی مسدود خواهند شد تا بتوان در صورت امکان، راهی جایگزین یافت و یا به تخلیه ی آوار از سطح معبر سرعت داد. یکی از معدود روشهایی که به تخمین سطح گسترش آوار میپردازد، روش RISK-UE میباشد که در اروپا مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش، به دسته بندی ساختمانها بر اساس مجاور بودن با ساختمانهای اطراف پرداخته و میزان گسترش آوار، تخمین زده میشود. در این مقاله، به محاسبه ی آوار پرداخته شده است که بر اساس این روش، بیشترین سطح گسترش، حدود 4/2 است که بیش از نیمی از عرض معبر اشغال میگردد.

کلیدواژه ها:

آوار ، آسیب پذیری لرزه ای ، RISK-UE ، شریانهای حیاتی