نقش بازی در تربیت کودکان از دیدگاه روانشناسی و اسلام

بازی از اولین ابزارهای تربیتی است که کودکان با آن آشنا می شوند و در عین سرگرم کردن کودک، کارکردهای مهم دیگری را داراست که هریک از آنها به جنبه ای از زندگی کودک مربوط می شوند. یافته ها و نتایج این تحقیق توصیفی تحلیلی نشان می دهد در هردو دیدگاه روان شناسی و اسلام، به استفاده از بازی شرایط و نوع آن و حتی ابزار بازی های مورد استفاده کودک اشاره شده و به نقش آنها در جنبه های مختلف تربیت جسمانی، عقلانی، عاطفی کودک پرداخته است، اما هدف روان شناسی از تبیین این موضوع بهزیستی فردی و اجتماعی کودک است؛ اما در اسلام علاوه بر این هدف، قواعد و دستورات خاصی در بازی ها به کار می رود که پیروی از آنها سعادت دنیا و آ[رت را در بحث تربیت در پی خواهد داشت. لذا تطبیق این دو دیدگاه می تواند چشم انداز دقیق واثربخشی را به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

اسلام ، بازی ، تربیت ، رفتار ، کودک