جایگاه هویت ایرانی در شهرک مسکونی شوشترنو

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 462

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

UMCONF07_032

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1400

چکیده مقاله:

یکی از آثار مهم معماری و شهرسازی کامران طباطبایی دیبا در واپسین سال های کاری در ایران، شهرک شوشتر نو می باشد. شهرک شوشتر نو به منظور اسکان کارگران و کارمندان کشت و صنعت کارون که از دو بخش کارگران یقه سفید(بخش کشاورزی) و کارگران یقه آبی( بخش صنعت) با امکاناتی نظیر: مدرسه، مسجد، مرکز تجاری، هتل، مرکز انتظامی، طراحی شده است. روند شکل گیری شهرک شوشتر نو در سه مقطع زمانی صورت گرفته است.از ویژگی های این طرح می توان به نزدیکی کالبدی و تلفیق فعالیت های دو شهر جدید و قدیم، ایجاد بافت شهری درون گرا، جدا نمودن شبکه ترافیک از حرکت عابران پیاده، الگوبرداری از شهر سازی محلی، امکان گسترش شهر در آینده، طراحی فضای بازی، ورزشی اشاره نمود. شهرک شوشتر نو از الگوهای معماری متداول فاصله گرفته و به نوعی به منطقه گرایی پست مدرن گرایش داشت،. در این نوع معماری پیرایش و تزئین مجددا0 مطرح می شود. اما در نوع معماری ایرانی آن سعی در استفاده از ویژگی های معماری سنتی ایرانی چه از نظر مفهوم و چه از نظر عملکردها دارد که بهترین نمونه از نوع ایرانی ـ اسلامی آن را می توان در معماری شهرک شوشتر نو، مشاهده نمود. در این مقاله جایگاه هویت ایرانی در این شهرک مورد بررسی قرار گرفته است. و روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد.

نویسندگان

احمدرضا کابلی

مدرس مدعو گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی مهراروند، ایران، آبادان

احمد رضایی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی مهراروند، ایران، آبادان

مهدی رحمانی

دانشجوی کارشناسی معماری، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه ی خوزستان، ایران،

محمدعلی کاظم زاده رائف

عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه ی خوزستان، ایران،

صبا میردریکوندی

مدرس مدعو گروه آموزشی مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاه ی خوزستان، ایران، اهواز