بررسی شاخص های کیفیت آب زیرزمینی دشت میناب از لحاظ مصارف کشاورزی

منابع آب زیرزمینی به عنوان یکی از مهمترین منابع تأمین آب مورد نیاز برای بخشهای کشاورزی، شرب و صنعت، از اهمیت زیادی برخوردار است. لذا مدیریت صحیح و اصولی در بهره برداری از آبخوان ها، نیاز به اطلاعات دقیق در مورد کمیت و کیفیت آب زیرزمینی دارد. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از این مطالعه بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت میناب از نظر کشاورزی براساس شاخص های کیفی ویلکوکس، نسبت RSC و درصد سدیم می باشد. از این رو از اطلاعات 19 حلقه چاه که دارای پراکندگی مناسبی در منطقه مورد مطالعه هستند استفاده شد. جهت پهنه بندی کیفیت آب براساس این شاخصها از روش درون یابی فاصله معکوس وزنی (IDW) در نرم افزار ArcGIS 10.7 استفاده شد. نتایج نشان داد که براساس شاخص RSC، کیفیت آب زیرزمینی اکثر چاه ها دارای کیفیت مناسب و قابل قبول بوده و فاقد مشکلات کربنات و بی کربنات است. براساس شاخص درصد سدیم محدوده چاه توم بساط واقع در قسمت جنوبی و چاه گرازوئیه واقع در جنوب شرقی منطقه مورد مطالعه دارای کیفیت بد و سایر نواحی دارای کیفیت مشکوک از لحاظ کشاورزی می باشند و دارای خطر سدیم هستند. براساس محاسبه شاخص ویلکوکس قسمت های شمال غرب، شمال شرق و جنوب شرق منطقه مورد مطالعه که از مناطق مهم کشت در این محدوده هستند به دلیل ورود زه آب های کشاورزی دارای مشکل شوری زیاد هستند و جهت جلوگیری از تجمع نمک، باید به سیستم آبیاری و دانه بندی زمین های زراعی توجه نمود. فعالیتهای کشاورزی در این محدوده اصلی ترین عامل برای کاهش کیفیت آب بوده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، دیاگرام ویلکوکس ، کشاورزی ، دشت میناب.