ارزیابی بیلان انرژی و انتشار دیاکسید کربن در مزارع تولید گندم (Triticum aestivum L.)
محل انتشار: فصلنامه بوم شناسی کشاورزی، دوره: 9، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 286
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AGRY-9-4_018
تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1400
چکیده مقاله:
بهرهگیری از مدیریت پایدار گندم (Triticum aestivum L.) بهمنظور افزایش عملکرد و بهینهسازی در مصرف نهادهها و حفاظت از محیط-زیست امری ضروری است. لذا، هدف از این پژوهش، ارزیابی بیلان انرژی و انتشار دیاکسید کربن در تولید گندم بود. برای انجام این تحقیق، ابتدا شش مزرعه کاشت رایج گندم در شهرستانهای جویبار، ساری و قائمشهر طی سال زراعی 94-1393 شناسایی شدهاند. سپس، با روش کاشت بهبود یافته (بر اساس زراعت کمنهاده گندم طراحی شده توسط محققان) مقایسه شدهاند. اطلاعات مربوط به انرژی ناشی از عملیات زراعی مزارع رایج و روش کاشت بهبود یافته ثبت و جمعآوری شدند. سپس، مصرف انرژی در هشت بخش شامل تهیه زمین، کاشت، کوددهی، حفاظت گیاه، کنترل علفهای هرز، آبیاری، برداشت و حمل و نقل به کارخانه طبقهبندی شدند. پس از آن، انرژی ورودی و خروجی، شاخصهای انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) ناشی از انتشار دیاکسید کربن برآورد شدند. نتایج نشان داد که میانگین کل انرژی ورودی در چهار روش کاشت برابر 61/11811 مگاژول در هکتار بود که کمترین میزان انرژی ورودی در روش کاشت بهبودیافته مشاهده شد. در بین تمامی ورودیها، انرژی مصرفی مربوط به نیتروژن با 03/38 درصد در رتبه اول قرار گرفت. انرژی سوخت و بذر در رتبههای بعدی قرار گرفتند. بیشترین انرژی تولیدی در روش کاشت بهبودیافته بهدست آمد که 34/36 درصد از آن مربوط به دانه و 66/63 درصد مربوط به کاه و کلش بود. میانگین انرژی ورودی تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر در چهار روش کاشت بهترتیب برابر 28/3071 و 33/8740 مگاژول در هکتار بود. میانگین کارایی انرژی در روشهای کاشت برابر 57/14 بود که بالاترین میزان آن مربوط به روش کاشت بهبودیافته بود. همچنین، میانگین بهرهوری انرژی در چهار روش کاشت برابر 37/0 کیلوگرم بر مگاژول حاصل شد. میانگین پتانسیل گرمایش جهانی کل ناشی از فعالیتهای مختلف در روشهای کاشت برابر 56/798 کیلوگرم معادل CO2 در هکتار بود که بیشترین میزان انتشار دیاکسید کربن و گرمایش جهانی بهدلیل ورودی بیشتر مربوط به مصرف نیتروژن، سوخت و بذر بوده است. میانگین پتانسیل گرمایش جهانی در واحد وزن دانه در چهار روش کاشت برابر 2/184 کیلوگرم معادل CO2 در هر تن دانه بود. میانگین پتانسیل گرمایش جهانی در واحد انرژی ورودی و خروجی در روشهای کاشت نیز بهترتیب برابر 75/66 و 94/4 کیلوگرم معادل CO2 در گیگاژول بود. روش کاشت بهبودیافته با 35/4 کیلوگرم معادل CO2 در گیگاژول کمترین پتانسیل گرمایش جهانی را در واحد انرژی خروجی دارا بود. بهطور کلی، میزان GWP ارتباط مستقیمی با شیوه مدیریت مزرعه و مصرف نهادهها نشان داد که در نظام تولید بهبودیافته این شاخص در کمترین مقدار بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد پازکی طرودی
آزاد اسلامی واحد گرگان
حسین عجم نوروزی
آزاد اسلامی واحد گرگان
عباس قنبری مالیدره
آزاد اسلامی واحد گرگان
محمدرضا داداشی
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جویبار
سلمان دستان
پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :