نقش سازمان های کارگری و کارفرمایی در بهبود روابط کار از طریق پیمان های جمعی کار

روابط کار از مباحثی است که به ویژه پس از انقلاب صنعتی در نظام اداره جوامع نقش مهمی داشته است. این نقش به خصوصپس از جنگ جهانی با توسعه صنعت و تکنولوژی و ایجاد توسعه خدمات، بسیاری پیچیده تر و متنوع تر شده و در اداره جوامعاهمیت زیادی پیدا کرده است.نظام روابط کار در جهان از گوناگونی بسیار برخوردار است. یافته هایی که از مطالعات تطبیقینظام های روابط کار به دست آمده اند، حکایت از این دارند که در کشورهای مختلف میزان نفوذ دولت ها و سازمان ها و دیگرعوامل در نظام روابط کار به طور یکسان عمل نمی کنند. از آنجا که اقتصاد، سیاست، فرهنگ،قوانین و مقررات کشورها با هممتفاوت است به همین علت در نظام های روابط کار کشورها، تفاوت های اساسی مشاهده می گردد.آنچه در این مقاله مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است نقش سازمان های کارگری و کارفرمایی در بهبود روابط کار از طریقپیمانهای جمعی کار می باشد. از این رو نگارنده پس از بررسی مصادیق و مبانی و منابع تحولات، کوشیده است تا حق ها وآزادی های بنیادین شهروندان را در این عرصه مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. از این رو به نظر می رسد تحت تاثیر تحولاتینظیر حکمرانی مطلوب و پیدایش نظام مبتنی بر حاکمیت قانون، کارگران نیز در پرتو آموزه های حقوق بشری توانسته اند ازحقوق از دست رفته خود نسبت به سابق به نحو شایسته تری برخوردار شوند. آنچه بیش از هر چیز حائز اهمیت استتاثیرپذیری نظام های حقوق ملی از نظام حقوق بین الملل بشر در عرصه حقوق کار بوده است. روش تحلیل در این پایان نامهبه صورت توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

حقوق کار ، تحول ، نقش سازمان های کارگری ، کارگر ، بشر ، پیمان های جمعی کار