رابطه ی شکرگزاری و ارامش در زندگی فردی

فطرت آدمی بر زندگی کردن همراه با ارامش و به دور از سختی است، اما برخی انسان ها از این فطرت پاک، منحرف شده وآسایش را در امور دیگری جستجو می کنند، تجربه نشان داده است که اگر انسان در زندگی مدام نگاهش را به کمبودها و سختی ها بدوزد، خود به خود اضطراب و تشویشف درونش را فرا می گیرد و بالعکس اگردر سخت ترین شرایط که حتی گاهی تصور می کند بدتر از این نمی شود، اطرافش را به خوبی نظاره کند نعمت های زیادی و دارایی های فراوانی ملاحظه خواهد کرد که نتیجه توجه به آنها آرامش و رضایت درونی فرد را به دنبال دارد و به این ترتیب زبان به شکر باز خواهد کرد. هدف ازنگارش این مقاله (با توجه به اهمیت موضوع) نخست شناخت مفاهیم آرامش حقیقی و مفاهیم شکرگزاری و تصحیح بینش انسان نسبت به این دو است ودوم به بررسی عوامل ارامش و مولفه ها و مصادیق شکرگزاری با استدلال به آیات قرآن کریم و احادیث ائمه (علیهم السلام) بیان می شود. پژوهش حاضر با تفسیری از قرآن، کتب حدیثی، اخلاقی، و نرم افزارهای تخصصی گنجینه روایات نور و روش کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

آرامش ، شکرگزاری ، ایمان به خدا ، زندگی فردی