بررسی شاخص نرخ مخاطره بر مبنای متغیرهای کمکی مشهود و نامشهود مطالعه موردی معدن جاجرم بوکسیت

در صنعت معدنکاری با محیط خشن که بخش‌های مختلف وظیفه کنترل سیستم را عهده‌دار می‌باشند. اطلاعات خرابی‌ها از بخش‌های مختلف، در قالب‌های گوناگون با زمان‌های مختلف و شرایط عملیاتی متفاوت جمع‌آوری می‌شوند. این مسائل ناهمگونی در اطلاعات گردآوری‌شده و بانک داده را به دنبال خواهد داشت. بخشی از ناهمگنی به کمک همین متغیر کمکی مشهود از محاسبات حذف می‌شوند ولی مشکل از جایی نشات می‌یابد که واردکردن تمامی شرایط محیطی امکان‌پذیر نیست. این دسته از عوامل محیطی که منجر به ناهمگنی در داده‌ها می‌شوند به‌عنوان متغیر کمکی نامشهود دسته‌بندی می‌شوند. به همین منظور در این مقاله رویکردی منسجم برای تحلیل عملکرد سیستم بر اساس شاخص قابلیت اطمینان با تأثیر شرایط محیطی پیشنهاد شد. شرایط محیطی در دودسته مشهود که دربرگیرنده عواملی نظیر وضعیت جاده، آب‌وهوا، نوع سنگ،... بوده و نامشهود که دربرگیرنده ناهمگنی است، در نظر گرفته‌شده است. رویکرد پیشنهادی با داده‌هایی از ناوگان باربری معدن بوکسیت جاجرم متشکل از 5 کامیون مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌های موردنیاز از بانک داده ۱۵ ماهه از منابع مختلف چون گزارش‌های روزانه، تعمیرگاه، گزارش‌های هواشناسی، ملاقات و مشاهده‌های مستقیم و مرتب‌شده بر اساس تاریخ وقوع در غالب زمان بین خرابی‌ها و متغیر کمکی استخراج گردید. متغیرهای کمکی بر اساس الگوریتم ارائه‌شده و نتایج حاصله از آزمون‌های تناسب و همگنی مدل نرخ مخاطرات متناسب ترکیبی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های خرابی مورداستفاده قرار گرفت. نتایج به‌دست‌آمده بیانگر تأثیر متغیرهای کمکی نوبت‌کاری، تعداد سرویس‌ها، نوع خردایش و شیب جاده بر روی قابلیت اطمینان کامیون‌ها است.

کلیدواژه ها:

معدنکاری ، قابلیت اطمینان ، فاکتور ریسک نامشهود ، مدل نرخ مخاطرات متناسب ترکیبی