بررسی تجربی اثر ویسکوزیته روی اتمیزاسیون سیاالت غیر نیوتنی ژله ای

در دو دهه گذشته پیشران های ژله ای به عنوان راه کاری برای غلبه برضعف های پیشران های مایع مورد توجه قرار گرفته اند. افزودن عوامل ژلهساز به پیشران های مایع سبب تبدیل این پیشران ها که عمدتا سیالاتینیوتنی هستند به سیاالت غیرنیوتنی گشته که این امر خواص فیزیکی اینپیشران ها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. این تغییرات به نوبه خودسبب تاثیر روی پاشش، اتمیزاسیون و احتراق این پیشران ها می گردند. بهمنظور فهم بهتر چگونگی تاثیر تغیراتی که در ویسکوزیته پیشران های مایعدراثر ژله ای ساختن آنها بوجود می آید روی عواملی مانند پاشش واتمیزاسیون، در این تحقیق از انژکتورهای جت برخوردی به منظور اسپری واتمیزاسیون یک سیال ژله ای غیرنیوتنی با غلظت های مختلف استفاده شدهاست. تحلیل نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که استفاده از انژکتورهایجت برخوردی سبب ایجاد رژیم های مختلفی از اسپری و اتمیزاسیون (باتوجه به بزرگی عدد رینولدز جت ها) برای سیاالت غیر نیوتنی ژله ای شدهکه بعضی از این رژیم ها تفاوت اساسی با رژیم های تشکیل شده برایسیالات نیوتونی دارند. به طور کلی رژیم ها یی شامل ریم بسته پایدار، ریمبسته ناپایدار با تشکیل لیگامنت های کرمی شکل، ریم باز با تشکیل پی درپی لیگامنت های کمانی شکل و رژیم کاملا آشفته در این تحقیق شناساییشده اند که ویژگی هر یک از این رژیم ها و جزئیات آنها در این مقالهتوضیح داده می شود.

کلیدواژه ها:

پیشران ژله ای ، سیال غیر نیوتنی ، انژکتور جت برخوردی ، اتمیزاسیون ، قطره