اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود ارزشمندی و انعطاف پذیری روان شناختی زنان دارای همسر جانباز (قطع عضو)

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود ارزشمندی و انعطاف پذیری روان شناختی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان دارای همسر جانباز (قطع عضو) بنیاد شهید و امور ایثارگران منطقه یک مشهد بودکه از این تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب و در دو گروه 12 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنای و ونادروال (2010) و پرسشنامه خودارزشمندی مشروط کروکر و همکاران (2003) بود.گروه آزمایش، 8 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش خود ارزشمندی، انعطاف پذیری روان شناختی و بخشش همسران جانبازان قطع عضو بنیاد شهید و امور ایثارگران شد. بنابراین با توجه به اثر مطلوب درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در زندگی این گروه زنان، اجرای این شویه مداخله به منظور بهبود زندگی ایشان پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

پذیرش و تعهد ، خود ارزشمندی ، انعطاف پذیری روان شناختی