استنائات وارد بر اصل صلاحیت دادگاه محل اقامت خوانده

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,219

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LAWHAMAYESH05_069

تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1399

چکیده مقاله:

توانایی و تکلیف رسیدگی به یک دعوا و حل اختلاف در مورد آن از صلاحیت قضایی می گویند. در دعاوی حقوقی قضات دادگاه باستی پیش از اینکه وارد رسیدگی در ماهیت موضوع اختلافی تشخیص اینکه دعوا و اختلافی که مطرح گردیده شده است در کدام محدوده صلاحیت و توانایی قانونی آن ها می باشد یا خیر از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در صورت احراز این موضوع بایستی وارد رسیدگی شده واتخاذ تصمیم بنماید. صلاحیت به توانایی (حق) وتکلیف رسیدگی به یک دعوا، و حل اختلاف یا فصل خصومت، در مورد آن، گفته می شود. صلاحیت دادگاه ها را به دو دسته، می توان تقسیم کرد: صلاحیت ذاتی، صلاحیت محلی، غالباً مشخص کننده شایستگی دادگاه ها از حیث قلمرو جغرافیایی است. بنابراین دادگاه عمومی که در صنف قضایی در نوع، عمومی و در درجه، نخستین است، دارای صلاحیت ذاتی برای رسیدگی به کلیه اختلافات می باشد مگراختلافاتی که به موجب قانون، در صلاحیت دادگاه دیگری قرار داده شده بود. اما این دادگاه عمومی نمی تواند، صالح به رسیدگی نسبت به تمام دعاوی که در یک کشور رخ می دهد باشد. از این رو هریک از محاکم عمومی از حیث قلمرو جغرافیایی، تنها در محدوده خود به اختلافات رسیدگی می کند. و به عبارت دیگر، دادگاه ها برای محلی کردن دعاوی از حیث محلی تقسیم می شوند،که آن صلاحیت محلی است پس صلاحیت را این طور می توان تعریف کرد: که صلاحیت، توانایی (حق) وتکلیفی است که به موجب قانون، دادگاه و مراجع قضایی و غیر قضایی، در رسیدگی به دعاوی (شکایت) و حل اختلاف در مورد، آن دارا می باشند.

نویسندگان

مجید توکلی

گروه حقوق، دانشکده حقوق، دانشگاه پیام نور واحد گرمی