سبک زندگی با رویکرد دین و معنویت و مقایسه ی آن با نظریه های مرتبط در حوزه ی علوم اجتماعی

سبک زندگی مفهومی است که منعکس کننده ی طیف کاملی از ارزش ها، عقاید و فعالیت های اجتماعی است. این مفهوم، شیوه ی نسبتاً ثابت افراد، گروه ها و جوامع برای پیگیری اهداف زندگی و حل مشکلات زندگی آنهاست. پرداختن به این اصطلاح با رویکرد دینی، به تازگی و به ویژه پس از تأکید مقام معظم رهبری رایج شده و از پیشینه ی مطالعاتی کهنی برخوردار نیست. در نوشتار حاضربا روش توصیفی–تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای با تکیه بر آیات و روایات نشان می دهد که گرایش به معنویت که یک حقیقت ثابت و پایدار است، در طول تاریخ به زندگی انسانها جهت داده و ایمان به عنوان یک اصلی می باشد که براساس آن، سبک زندگی انتخاب می شود. این نوع سبک زندگی، ریشه در شکوفایی ارزش های عقلی و فطری داشته، در حیات عقلانی تجلی می یابد و ضمنایجاد روابط پایدار میان افراد خانواده و یکسان سازی رویه ها در جامعه، نقش بسزایی در تزکیه ی روانی، پرورش صفات کمالی، نیل به سعادت و رشد ارزش های انسانی دارد. برخلاف دیدگاه اندیشمندان غربی که در آن مفهوم سبک زندگی به طور کلی بر مادی گرایی استوار بوده وعناصری همچون الگوهای مصرف، نوع لباس، نحوه صحبت، نگرش ها، اشیاء هنری، مواد خواندنی، آلات موسیقی، تفریحی و ورزشی و... را شامل می شود. در نهایت به این نتیجه می رسد که اسلام با احکام جاودانه خود، سبکی آرمانی و در عین حال، واقع گرایانه را پیشنهاد نموده است که مبتنی بر نگرشی متعالی به هستی و انسان است و آدمی را موجودی مسئول و مختار می داند که سرنوشت او به دست خودش رقم می خورد. در این سبک زندگی، غایت آموزه های دینی رهایی از سبک زندگی غیر اسلامی و رسیدن به حیات طیبه می باشد که ایمان و عمل صالح، از جمله ملاک و معیار اساسی سبک زندگی اسلامی و دستیابی به حیات طیبه است.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ، دین ، معنویت ، فرهنگ اسلامی ، قرآن