ارزیابی ریسک سیستمی در خرده‌نظام‌های مالی کشور با استفاده از روش گرنجر غیرخطی

هدف: وقوع بحران‌های مالی 2007 تا 2009 موجب توجه دوباره به موضوع ریسک سیستمی شد. ریسک سیستمی پیامد روابط سیستمی بین مؤسسه‌های مالی است. در نظام مالی هر کشوری تشخیص روابط سیستمی بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی آن (بانک‌‌ها، شرکت‌‌های سرمایه‌‌گذاری و بیمه)، با‌‌ هدف جلوگیری از بروز شکست‌‌های سیستمی ضرورتی انکارناپذیر است. روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل مؤلفه‌‌های اساسی میزان ارتباط بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور شامل بانک‌‌ها، شرکت‌‌های سرمایه‌‌گذاری و بیمه در فاصلۀ زمانی 1390 تا 1395 ارزیابی و سپس با استفاده از روش گرنجر غیرخطی رابطۀ علی بین آنها تبیین شد. نتایج: نتایج نشان می‌‌دهد از بین خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور، بخش بانکی و بیمه به ترتیب بیشترین و کمترین میزان ریسک سیستمی را دارند. به‌علاوه مشخص شد میزان ارتباط سیستمی بین مؤسسه‌‌های مالی متعلق به هر کدام از خرده‌‌نظام‌‌های مالی کشور در گذر زمان تغییر کرده است. نتایج به‌دست‌آمده از یک سو به نهادهای نظارتی در زمینۀ بهینه‌کردن نظارت بر نظام مالی و ازسوی دیگر به سرمایه‌‌گذاران در مدیریت ریسک سبد سرمایه‌‌گذاری به شیوه‌‌ای کارآمد کمک می‌کند.

کلیدواژه ها:

تحلیل مؤلفه‌‌های اساسی ، ریسک سیستمی ، علیت گرنجر غیرخطی ، مؤسسه‌‌های مالی