دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه ای سردار سلیمانی

دیپلماسی انقلابی بخشی از ضرورت راهبردی جمهوری اسلامی ایران می باشد. نقش دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه ای به دلیل نشانه های بحران و کمربند شکننده از اهمیت ویژه ای در سیاست امنیتی ایران برخوردار بوده است. کاربرد دیپلماسی انقلابی از سوی کارگزارانی انجام می گیرد که درک دقیقی نسبت به محیط عملیاتی، بازیگران منطقه ای و اهداف راهبردی ایران داشته باشند. تبيين دیپلماسی انقلابی در نگرش و الگوی رفتار سردار سلیمانی، بخشی از ضرورت های راهبردی ایران در سال های دهه ۱۳۸۰ به بعد بوده است.الگوی کنش تاکتیکی و دیپلماتیک سلیمانی توانست اقتدار ایران در محیط منطقه ای را ارتقاء داده و شکل جدیدی از موازنه قدرت انقلابی را به وجود آورد. تبیین شاخص های دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه ای سردار سلیمانی از این جهت ضرورت دارد که شناخت آن، زمينه قدرت سازی ایران در آینده منطقه ای را به وجود می آورد. شاخص های دیپلماسی انقلابی در محیط منطقه ای مبتنی بر قابلیت های کنش تاکتیکی، تحرک دیپلماتیک، آرایش عملیاتی و بهره گیری از س از و کارهای مقاومت بوده است.پرسش اصلی مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی انقلابی در الگوی رفتار منطقه ای سردار سلیمانی دارای چه ویژگی هایی بوده و منجر به چه نتایجی در محیط منطقه ای گردیده است؟ » فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی انقلابی سردار سلیمانی مبتنی بر سازوکارهای ارتقاء قدرت راهبردی ایران همانند استکبار ستیزی، صدور انقلاب و بهینه سازی قدرت نرم انقلاب اسلامی همانند حمایت از مظلومین و نیروهای مقاومت است». در تبیین این مقاله از «رهیافت رهایی» استفاده شده است. رهیافت رهایی ماهیت ضد استعماری داشته و مبتنی بر اندیشه های «ضداستکباری »امام خمینی (ره)ورویکرد ضدنظام سلطه مقام معظم رهبری بوده است درروندتنظیم پژوهش ازروش شناسی تحلیلی وتفسیری استفاده می شود

کلیدواژه ها:

دیپلماسی انقلابی ، صدورانقلاب ، تمدن سازی ، تحرک ژئوپلیتیکی ، نظم انقلابی