اثر نیتروژن و سیلیسیم بر ظرفیت آنتیاکسیدانی، درصد ماده خشک و سیلیسیم در گیاه شنبلیله

شنبلیله از گیاهانی است که با دارا بودن مواد مؤثره ی آلکالوئیدی چون تریگونلین، ساپونین های استروئیدی نظیر دیوسژنین، ترکیبات مو سیلاژی و روغنهای ثابت حاوی ا سیدهای چرب غیرا شباع، به عنوان یک گیاه دارویی باارزش شناخته می شود. بنابراین به منظور برر سی سطوح مختلف نیتروژن و سیلی سیم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، در صد ماده خشک و سیلیسیم در گیاه شنبلیله، زمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل ت صادفی با سه تکرار انجام گردید. نیتروژن در چهار سطح 0)، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار کود آبیاری) به عنوان کرت اصلی و سیلی سیوم در پنج سطح ( 0، 1 میلی مولار کود آبیاری، 2 میلی مولار کود آبیاری، 1 میلی مولار محلول پا شی، 2 میلی مولار محلول پا شی) به عنوان کرت فرعی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که کاربرد توأم کود نیتروژن و سیلیسیوم بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، درصد ماده خشک ریشه و سیلیس اندام هوایی در سح احتمال%1 معنیدار شده است. همچنین تنها اثر ساده ی کودهای نیتروژن و سیلی سیوم بر صفات در صد ماده خشک اندام هوایی و سیلیس ریشه اختلاف معنیدار نشان داده است. بنابراین اگر هدف افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی، درصد ماده خشک ریشه و سیلیسیوم اندام هوایی در گیاه شنبلیله باشد، میتوان از کاربرد توأم کود نیتروژن و سیلیسیوم استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

کود شیمیایی ، گیاهان دارویی ، ماده خشک ، مهار رادیکال آزاد ، ظرفیت آنتی اکسیدان