ارتباط بین نوع نشستن و بروز ناهنجاری زانوی ضربدری در دانش آموزان پسر 12-15 سال

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نوع نشستن (چهارزانو- نشستن روی مبل، نشستن دوزانو- نشستن قورباغه ای- نشستن با پای صاف) و بروز ناهنجاری زانوی ضربدری در دانش آموزان پسر 12 تا 15 سال می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کل دانش آموزان پسر با دامنه سنی 15-12 ساله شهرستان اسدآباد که در سال تحصیلی 92-1391 به تحصیل اشتغال داشته اند. تشکیل می دهند. تعداد 340 نفر به عنوان حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران و به صورت تصادفی از نقاط مختلف شهر انتخاب شدند و مورد ارزیابی زانوی ضربدری قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسش نامه و آزمون های عملی همچون صفحه شطرنجی، کولیس، متر و ترازو جمع آوری گردید. پس از اتمام تحقیق نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به طور کلی 340 دانش آموز پسر 12 تا 15 سال با میانگین سن 13/83 سال، میانگین وزن 57/46 کیلوگرم و میانگین قد 152/37 سانتی متر به بررسی وارد شدند. نتایج معاینه و ارزیابی نشان داد که تعداد 29 نفر (8/25 درصد) از آنان به ناهنجاری زانوی ضربدری مبتلا هستند. تحلیل فرضیات تحقیق با استفاده از روش آماری خی دو حاکی از آن است که بین نحوه نشستن دانش آموزان و مبتلا شدن آنها به ناهنجاری زانوی ضربدری ارتباط معنی داری وجود دارد. این یافته ها ضرورت توجه بیشتر به معاینات دقیق و تشخیص زود هنگام عارضه زانوی ضربدری را در نوجوانان یادآوری می کند.

کلیدواژه ها:

زانوی ضربدری ، نوع نشستن ، ناهنجاری