بررسی مقایسه ای سطح سرمی ویتامین D در بیماران آلوده به ویروس HIV/AIDS در مقایسه با افراد غیرمبتلا

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 339

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HFICONF01_073

تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: سندرم نقص ایمنی اکتسابی (Acquired Immune deficiency Syndrome) AIDS توسط ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) (Human Immunodeficiency Virus) ایجاد می شود بر توانایی بدن برای مقابله با عفونت و بیماری تاثیر می گذارد، که می تواند در نهایت منجر به مرگ شود. امروزه شناسایی داروها و راه های کنترل کننده ویروس HIV سبب افزایش کیفیت زندگی و ارتقا شانس زنده ماندن افراد مبتلا به HIV شده است. ویتامین D یکی از ریزمغذی هایی است که می تواند نقش بسزایی در کنترل بیماری HIV داشته باشد. در ایران نیز همانند بسیاری از نقاط جهان شیوع کمبود ویتامین D رو به افزایش است. این که میزان شیوع کمبود این ویتامین در بین افراد مبتلا به HIV و افراد غیر مبتلا چگونه است و ویتامین D از طریق چه راه ها و مکانیسم هایی به کنترل بیماری HIV کمک می کند این روزها بسیار مورد مطالعه قرار می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به HIV در استان خوزستان و مقایسه آن با گروه کنترل انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در سال ۱۳۹۸ انجام شد ۳۵۰ بیمار که HIV آنها با دوبار آزمایش الیزا و بعد از آن با آزمایش وسترن بلات اثبات شده بود و ۳۵۰ فرد سالم که از نظر سن، جنس، تغذیه و شغل مشابه با گروه بیماران بودند انتخاب شدند. سطح سرمی ویتامین D آنها اندازه گیری و مقایسه شدند. در گروه بیماران سطح سرمی ویتامین D بر اساس سن، جنس، BMI, CD۴ بررسی شد. یافته ها: سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به ویروس HIV در مقایسه با افراد کنترل به طور معنی داری پایین تر بود. سطح ویتامین D در بیماران مبتلا به HIV با BMI, CD۴ ارتباط نداشته و ببا و مصرف داروهای ضد رتروویروسی (ARV) ارتباط معناداری داشت. نتیجه گیری: با توجه به کمبود ویتامین D در افراد مبتلا به HIV و نیز مصرف برخی از داروهای رتروویروسی در مقایسه با افراد سالم تجویز مکمل های ویتامین D در این بیماران ضروری است.

نویسندگان

نرگس کشتکار

دکترای تخصصی مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، اهواز، ایران

شهلا مولوی

دکترای تخصصی روان شناسی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، اهواز، ایران

زینب عامری

دکترای تخصصی روان شناسی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

آزاده عسکری

دکتری روانشناسی سلامت، گروه روان شناسی، دا

الهه مهرمنش

دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد یادگار امام، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پونه کشتکار

کارشناس مامایی، مرکز بهداشت شهرستان امیدیه، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران