بهبود ماندگاری پس از برداشت میوه دو رقم توت‌فرنگی (.Fragaria× ananassa Duch) با کاربرد اسید آمینه‌ها در سیستم کشت بدون خاک
محل انتشار: فصلنامه روابط خاک و گیاه، دوره: 9، شماره: 2
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 454
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_STGC-9-2_001
تاریخ نمایه سازی: 2 اسفند 1399
چکیده مقاله:
میوه توت‌فرنگی، به‌دلیل برخورداری از بافتی نرم، عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. منظور بررسی اثر کاربرد اسیدهای امینه بر عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی، پژوهشی به‌صورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملاً تصادفی، در گلخانه پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سه اسید آمینه (گلوتامین، آلانین و آرژنین) در سه سطح (صفر، 500 و 1000 میکرومولار) و دو رقم توت‌فرنگی (کاماروسا و گاویتا) بودند. میوه‌های توت‌فرنگی، در مرحله رسیدن تجاری، برداشت شده و به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس، میوه‌ها در ظروف پلاستیکی بسته‌بندی و در یخچال با دمای 4 درجه سلسیوس قرار گرفتند. بعد از 15 روز، میزان مواد جامد محلول (TSS)، اسید قابل تیتراسیون، شاخص طعم (TSS/TA)، آنتوسیانین کل، فنل کل، فلاوُنوئید، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل و درصد کاهش وزن میوه اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که تیمار آلانین 1000- رقم گاویتا بهترین شاخص طعم (41/18) را دارد. همچنین، کمترین کاهش وزن مربوط به تیمارهای آلانین 500- رقم گاویتا (18%) و آرژنین 500- رقم گاویتا (5/14 درصد) بود که از نظر آماری با هم تفاوت معنی‌داری نداشتند. بیشترین کاهش وزن نیز در تیمار گلوتامین 500- رقم گاویتا (5/65 درصد) مشاهده گردید. همچنین، تیمار گلوتامین 500 در رقم گاویتا بیشترین مقدار آنتوسیانین را داشت. از این آزمایش می‌توان نتیجه گرفت که با کاربرد اسیدهای آمینه آلانین و آرژنین در قبل از برداشت میوه‌های توت‌فرنگی می‌توان عمر پس از برداشت و کیفیت آنها را افزایش داد.
نویسندگان
سمیرا بیدکی
Dept. of Hort. Sci. and Landscape, College of Agric., Ferdowsi Univ. of Mashhad, Mashhad, Iran.
علی تهرانیفر
Dept. of Hort. Sci. and Landscape, College of Agric., Ferdowsi Univ. of Mashhad, Mashhad, Iran.
رضا خراسانی
Dept. of Soil Sci., College of Agric., Ferdowsi Univ. of Mashhad, Mashhad, Iran.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :