سنجش هماهنگی میان‌سازمانی و شناسایی عوامل مؤثر بر آن در سازمان‌های عمومی

پژوهش پیشِ‌رو به‌منظور سنجش میزان هماهنگی میان‌سازمانی و شناسایی عوامل تأثیرگذار بر آن در سازمان‌های عمومی شهر کرج انجام شده است. نمونه‌ای به حجم 59 سازمان با استفاده از جدول مورگان و به روش تصادفی نظام‌مند انتخاب و داده‌های مرتبط با متغیرهای پژوهش با استفاده از پرسش‌نامه گردآوردی شد. روایی پرسش‌نامه براساس مبانی نظری و با مطالعه مقالات و در نهایت پس از نظرات اصلاحی صاحب‌نظر محترم تعدیل و توزیع شد. برای تأیید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده که عدد 0/7 را نشان می‌دهد که پذیرفتنی است. برای سنجش هماهنگی میان‌سازمانی در ابعاد پنج‌گانه تصمیم‌گیری همکارانه، رسمیت، روابط و ارتباطات، یکپارچگی عملیات و نظارت و پایش، از آزمون t تک‌نمونه‌ای استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هماهنگی میان‌سازمانی در حدی نسبتأ مطلوب است. عوامل تأثیرگذار بر هماهنگی میان‌سازمانی بر مبنای تحلیل عاملی اکتشافی به شرح زیر گروه‌بندی شد: 1. تمایل به همکاری، 2. تنظیم روابط میان‌سازمانی، 3. تفاهم و منافع متقابل، 4. همسویی و به‌هم وابستگی، 5. توافق قانونی. تحلیل رگرسیونی خطی نشان داد که از میان عوامل بیان‌شده، عامل تمایل به همکاری و عامل تنظیم روابط میان‌سازمانی در شرایط ایرانی بر هماهنگی میان‌سازمانی تأثیرگذار هستند. 

کلیدواژه ها:

Formality ، Coordination ، Cooperative Decision-making ، Inter-organizational Integration ، Organizational Relationships ، رسمیت ، هماهنگی ، تصمیم‌گیری مشارکتی ، یکپارچگی میان‌سازمانی ، روابط سازمانی