پیش‌بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر پایة پنج عامل بزرگ شخصیت و خود‌ناتوان‌سازی

هدف از پژوهش حاضر پیش­بینی اهمال‌کاری تحصیلی بر اساس پنج عامل بزرگ شخصیت و خودناتوان‌سازی و مؤلفه‌های آن‌ها بود. روش پژوهش نیز از نوع هم‌بستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه قم در همۀ رشته‌ها در سال تحصیلی 1397- 1398 بودند که تعداد 351 نمونه به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم دانشکده و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش­نامه­های اهمال­کاری تحصیلی، ویژگی‌های شخصیت نئو، و خودناتوان‌سازی استفاده شد. داده­های به­دست آمده با استفاده از نرم­افزار اس.پی.اس.اس. در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف معیار و واریانس) و استنباطی (ضریب هم­بستگی و تحلیل رگرسیون) تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد اهمال­کاری تحصیلی با خودناتوان­سازی و روان‌رنجورخویی و برون‌گرایی، رابطۀ مستقیم و معنادار دارد. همچنین اهمال­کاری تحصیلی با وظیفه‌شناسی رابطۀ معکوس و معنادار دارد. به‌علاوه اهمال­کاری تحصیلی با توافق‌پذیری و تجربه‌پذیری رابطۀ معکوس و غیر معنادار دارد. همچنین یافته‌ها حاکی از آن بود که خلق منفی، تلاش، عذرتراشی، روان‌رنجورخویی، برون‌گرایی و وظیفه‌شناسی می‌توانند اهمال‌کاری تحصیلی را پیش‌بینی کنند. درمجموع، می­توان نتیجه گرفت که خودناتوان‌سازی و ویژگی­های شخصیتی می­توانند اهمال‌کاری تحصیلی را پیش ­بینی کنند.

کلیدواژه ها:

اهمال‌کاری تحصیلی ، پنج عامل بزرگ شخصیت ، خودناتوان‌سازی ، دانشجویان دختر