تبیین سناریوهای مسکن گروه های آسیب ‏پذیر شهری (مطالعه موردی: کلان‏ شهر تهران)

در این پژوهش با بهره‏گیری از روش سناریونگاری سعی در ترسیم آیندة منطقی و باورپذیر(سناریو‏ها) برای مسکن اقشار آسیب‏پذیر شده است تا از این طریق به برنامه‏ریزان کمک کرده باشد راهکارهای بهینه برای حل این مشکل ارائه دهند. بر همین اساس، پس از مرور مبانی نظری، مجموعة پیشران‏های اثرگذار در آیندة کلان‏شهر تهران شد و براساس روش تحلیل اثرات متقاطع بررسی شد. براساس نتایج تحلیل اثرات متقاطع، چهار پیشران، وضعیت سیاست‏گذاری سرزمین، فقر شهری، درآمد سرانه، و رشد جمعیت جزو پیشران‏های کلیدی بوده‏اند. در این میان، نرخ رشد درآمد سرانه با توجه به اینکه به‏طور مستقیم بر فقر شهری اثرگذاشته و به نوعی نمایانگر آن است در قالب همان فقر شهری بیان شده است. بر این اساس، چارچوبسناریوها را سه عدم قطعیت تشکیل می‏دهد: 1. وضعیت فقر شهری کلان‏شهر تهران؛ 2. نرخ رشد جمعیت کلان‏شهر تهران؛ 2. نگرش‏های آمایش سرزمین. شیوة مدیریت سرزمین براساس سه پیشران و هشت سناریوی ممکن وجود دارد که سناریوی سوم و سناریوی هشتم به‏دلیل تناقض بین وقوع هم‏زمان تمرکززدایی از تهران و افزایش نرخ رشد جمعیت دارای ناسازگاری درونی بودند و حذف شدند. همچنین، سناریوی پنجم و هفتم به‏دلیل وجود تناقض بین تداوم تمرکزگرایی در تهران و کاهش نرخ رشد جمعیت دارای ناسازگاری درونی بود و از فهرست سناریوها حذف شد. بدین ترتیب،چهار سناریو باقی ماند و داستان سناریو‏ها برای هر کدام از سناریوها ارائه شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل اثرات متقاطع ، سناریونگاری ، کلان‏شهر تهران ، مسکن اقشار آسیب ‏پذیر