نقش واسطه ای خوش بینی در رابطه انعطاف پذیری روانشناختی و خودتاب آوری با کیفیت زندگی زنان شاغل

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای خوش بینی در رابطه با انعطاف پذیری روانشناختی، خودتاب آوری و کیفیت زندگی زنان شاغل است. تمامی معلمان زن تاکستان در سال تحصیلی 1395-96 جامعه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه شامل 217 نفر ازمعلمان جامعه مذکور بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی- همبستگی است. در پژوهش حاضر برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی 1996 ، پرسشنامه 20 سوالی انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال، پرسشنامه 25 سوالی تابآوری کانرو دیویدسون و پرسشنامه خوش بینی شییر، کارو و بریج 1994 و جهت بررسی فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. همچنین فرضیه های جانبی پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه مورد بررسی قرار گرفت. کلیه تحلیل ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 انجام شد. نتایج نشان می دهد که از ابعاد انعطاف پذیری روان شناختی، بین ادراک گزینه های مختلف و نمره کلی کیفیت زندگی و همه ابعاد آن رابطه منفی معناداری وجود دارد. همچنین بین تاب آوری و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین خوش بینی و کیفیت زندگی و ابعاد آن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین انعطاف پذیری شناختی و خوش بینی توانستند در دو گام کیفیت زندگی معلمان را پیش بینی کنند.براین اساس ابعاد انعطاف پذیری روانشناختی و تاب آوری توان پیش بینی کیفیت زندگی معلمان را ندارند. خوشبینی در رابطه بین انعطاف پذیری روانشناختی و کیفیت زندگی نقش میانجی ندارد. یافته های پژوهشی بیانگر آن است خوش بینی و داشتن یک شیوه تبیینی خوشبینانه با ارتقای کیفیت زندگی معلمان زن شهر تاکستان ارتباط دارد و می تواند آن را پیش بینی کند. پیشنهاد می شوداز آموزش خوش بینی به منظور ارتقای کیفیت زندگی معلمان زن در دیگر مناطق آموزش و پرورش نیز استفاده شود

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، انعطاف پذیری روانشناختی ، خودتاب آوری ، کیفیت زندگی ، زنان معلم