اثر محلول پاشی و کود سرک اوره در مراحل مختلف نمو بر پروتئین دانه و انتقال مجدد نیتروژن در در ارقام گندم نان در شرایط دیم

در این پژوهش تأثیر تیمارهای مختلف محلول پاشی کود اوره و کود سرک در مراحل مختلف نمو بـر پـروتئین دانـه و انتقـال مجدد نیتروژن در ارقام گندم نان بررسی شد. این تحقیق به صورت آزمایش کرتهای خـرد شـده نـواری (اسـتریپ اسـپلیت پلات) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو سال زراعی 1395-96 و 1396-97 در شرایط دیم در ایستگاه تحقیقاتی سرارود کرمانشاه اجرا شد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از: الف) محلولپاشی با کود اوره در چهار سطح شـامل: شاهد و محلولپاشی در مراحل نموی آبستنی، آبستنی و پرشدن دانه و پرشدن دانه که در کرت های اصـلی قـرار گرفـت. ب) چهار رقم گندم دیم شامل: آذر-2، ریژاو، باران و پراو در کرت های فرعی و تیمار کود سرک در دو سطح شامل: شاهد (عـدم مصرف کود سرک) و کاربرد کود سرک در مرحله نمو پنجه زنی به عنوان عامل کرت نواری. پس از انجام تجزیه مرکب داده هاو انجام مقایسه میانگین ها نتایج نشان دادند که، کود سرک و محلول پاشی کود اوره باعث افزایش محتـوای نیتـروژن و درصـد پروتئین دانه شد. اثر برهمکنش کود سرک و رقم نیز نشان داد که بیشترین انتقال مجدد به شرایط کـاربرد کـود سـرک و رقـم پراو و کمترین مقدار آن به رقم باران در شرایط عدم کاربرد کود سرک اختصاص داشـت. بیشـترین سـختی دانـه، عـدزلنی و شاخص برداشت نیتروژن به تیمار محلولپاشی در مرحله پرشدن دانه و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد بود. در بین ارقـام رقم مورد بررسی رقم ریژاو از نظرشاخص گلوتن، سختی دانه و عدد زلنی به عنوان برترین رقم شناخته شد.

کلیدواژه ها:

درصد پروتئین ، شاخص برداشت نیتروژن ، گندم