بررسی سیاست گذاری صنعت گردشگری در قوانین زیست محیطی

یکی از مهمترین بخش های اقتصاد جهانی ،صنعت گردشگری است که علارغم به وجود آوردن فرصت های اشتغال و تبعا درآمد زایی در کشورها،باعث اشاعه ی فرهنگ یک کشور به خارج از مرز های جغرافیایی آن میشود .ایران نیز از این قاعده ی مهم مستثنی نبوده و همواره شاهد ان بودهایم که بخشی از غنای فرهنگی کشور ایران مرهون حمایت از صنعت گردشگری بوده و قوانین کشورمان یا وجود نقص های گوناگون ،همواره کوشیدهتا از حقوق گردشگران در مجموع قوانین زیست محیطی خود حمایت کند اما با وجود اینکه در تمامی برنامه های توسعه سالیانه اخیر به رهایی ازاقتصاد تک محصولی متکی بر صادرات نفت اشاره شده ولی در مقام عمل موفقیتی در حوزه ی گردشگری به عنوان نقطه مقابل به دست نیامدهاست. افزایش حمایت از این حوزه در قالب سیاست گذاری ها و قوانین محیط زیستی میتواند باعث به حداکثررساندن فواید این صنعت در کشورشود. در این مقاله سعی بر آن بوده تا موضع قانونگذار کشور ایران را از حمایت صنعت گردشگری در قالب قوانین زیست محیطی بررسی کنیم ودرصدد پاسخگویی به این سوال باشیم که آیا قوانین کشور ایران به نحو مطلوبی توانسته حفاظت و حمایت از صنعت گردشگری را در قوانین زیستمحیطی در دستور کار قرار دهد . روش انجام تحقیق ،با توجه به موضوع و اهداف ؛توصیفی و تحلیلی و از طریق بررسی متون قانونی وقوانین زیربنایی و داده های قانون اساسی ،نقشه جامع علمی کشور ،برنامه های توسعه اول تا پنجم و نظریات حقوقدانان در خصوص موضوع حاظر است. نتایجپژوهش حاظر حاکی از آن است که قوانین زیست محیطی به نحو شایسته ای نتوانسته اند چرخه های صنعت گردشگری را به حرکت درآورند وعملا در رسیدن به این هدف مهم ناکام اند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، گردشگری ، قوانین حمایتی ، توریسم