ارزیابی سطح آلودگی، ریسک غیرسرطانزایی و سرطانزایی فلزات سنگین بر سلامت انسان در خاک های سطحی مناطق صنعتی اراک، ایران
محل انتشار: فصلنامه سلامت و محیط زیست، دوره: 13، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 480
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJHE-13-2_011
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1399
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: آلودگی فلزات سنگین خاکهای سطحی به یک نگرانی جدی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل خطرپذیری آلودگی فلزات سنگین بر سلامت انسان در خاک های سطحی مناطق صنعتی اراک، مرکز استان مرکزی واقع در غرب ایران انجام شد.
روش بررسی: 235 نمونه خاک سطحی از عمق cm 0-5 جمعآوری شد. غلظت فلزات سرب، کادمیم، نیکل، روی، مس و آرسنیک به روش هضم با اسید نیتریک N 4 عصارهگیری شد. سطح آلودگی خاکهای منطقه با استفاده از شاخص زمین انباشتگی و فاکتور غنیشدگی اندازهگیری گردید. برای ارزیابی خطرپذیری سلامت فلزات سنگین از مدل ارائه شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا استفاده شد.
یافتهها: میانگین غلظت سرب، کادمیم، آرسنیک، مس، نیکل و روی بهترتیب 37/88، 1/17، 151/78، 13/48، 92/98 و mg/kg 104/04 بود. مقادیر فاکتور غنیشدگی محاسبه شده برای نمونههای خاک از بدون غنیشدگی تا غنیشدگی قابل توجه متغیر بود. میانگین شاخص زمین انباشتگی برای سرب، کادمیم، مس، نیکل، روی و آرسنیک بهترتیب 0/37، 1/59، 2/53-، 0/48-، 0/63- و 2/9 بهدست آمد. خطر غیر سرطانی (HQ) برای کودکان و بزرگسالان در مسیر بلع بیشتر از جذب پوستی و تنفس بود. شاخص خطر تجمعی غیر سرطانی (HI) برای همه فلزات سنگین مورد مطالعه به جز آرسنیک کمتر از سطح ایمن (1≥HI) بود. بیشترین مقدار خطر سرطانی (CR) نیز مربوط به آرسنیک و گروه سنی کودکان با مقدار 4-10× 2/37در مسیر بلع بود.
نتیجهگیری: خطر سرطانی (CR) آرسنیک در کودکان و بزرگسالان بیشتر از 4 -10× 1 است که نشاندهنده خطرپذیری غیر قابل قبول است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
عباس طاعتی
Soil Science and Engineering Department, College of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
محمد حسن صالحی
Soil Science and Engineering Department, College of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
جهانگرد محمدی
Soil Science and Engineering Department, College of Agriculture, Shahrekord University, Shahrekord, Iran
رضا مهاجر
Department of Agriculture, Payame Noor Tehran University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :