تحلیل ساختار ژئومورفولوژی در مکان یابی و توسعه نقاط شهری (مطالعه موردی: شهر مریوان)

ارامترهای طبیعی از عوامل اصلی و تعیین‌کننده جهات توسعه­ی فیزیکی شهرهای کوهستانی نظیر مریوان محسوب می­شوند. بنابراین شناسایی و ارزیابی عوامل تأثیرگذاربر توسعه فیزیکی این شهر از اهمیت بسزایی برخوردار است. برای این کار از  شاخص­های پهنه­بندی ارتفاعی، شیب و جهت شیب، گسل، نقاط کانونی وقوع زلزله، فرسایش و آبراهه­های اصلی و فرعی استفاده‌ شده است. تحقیق کاربردی و روش انجام آن توصیفی_ تحلیلی می­باشد برای ارزیابی و مدل­سازی نواحی مناسب توسعه از مدل منطق فازی استفاده‌شده است. به‌طوری‌که هرکدام از لایه­ها با توجه به توابع عضویتی فازی در محیط GIS فازی سازی شده­اند و سپس عملگر ضرب، جمع و مقادیر مختلف گامای فازی، روی این لایه­ها اجراشده است. پس از روی‌هم گذاری و ضرب لایه­های فازی شده، نقشه پهنه­بندی مسیر مناسب توسعه شهر تهیه گردید و در 5 کلاس کاملاً مناسب، نسبتاً مناسب، مناسب، نامناسب و کاملاً نامناسب برای توسعه تقسیم­بندی گردید. نتایج نشان داد مناسب­ترین مسیر برای توسعه آتی شهر مریوان سمت شرقی و تا حدی جنوب شرقی این شهر  می­باشد.

کلیدواژه ها:

عوامل ژئومورفولوژیکی ، منطق فازی ، مکان‌یابی ، توسعه شهری ، مریوان