افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز از باسیلوس موجاونسیس با استفاده از روش جهش‏زایی تصادفی

مقدمه: افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز از منابع میکروبی همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر عوامل جهش‏زای القایی کلاسیک بر افزایش میزان تولید آنزیم گزیلاناز باسیلوس موجاونسیس، ‏به منظور دست یافتن به سویه‏های پر تولید انجام شد‏‏. مواد و روش‏‏‏ها: در این تحقیق، ‏ضمن نشان دادن توانایی باسیلوس موجاونسیسPTCC 1723، ‏به عنوان سویه‏ای جدید برای تولید آنزیم گزیلاناز، ‏به منظور افزایش تولید آنزیم از روش جهش‏زایی کلاسیک استفاده شد. ایجاد جهش‏یافتگان با به کار بردن عوامل جهش‏زا نظیر اشعه فرا بنفش و اسید نیترو انجام شد. غربال اولیه با در نظر‏گیری بالاتر بودن شاخص H/C جهش‏یافتگان درمقایسه با باکتری والد، ‏که معادل 6/1بود، ‏بر روی محیط آگار حاوی گزیلان انجام شد‏. نتایج: از میان تعداد بیشماری کلونی‏ تیمار شده، ‏در جمع72 سویه جهش‏یافته با شاخص قطر هاله معادل و یا بالاتر از 6/1 انتخاب شدند. در مرحله بعدی غربال‏گری‏، ‏میزان آنزیم تولید شده توسط جهش‏یافتگان در کشت مایع با مقدار آنزیم تولید شده توسط باکتری وحشی مقایسه شد. سپس، ‏از بین 67 جهش‏یافته با توانایی تولید آنزیم بیشتر نسبت به باکتری والد، ‏جهش‏یافته شماره 17 با توانایی تولید IU/mL56/330 و جهش‏یافته شماره 43 با میزان تولید 58/319 انتخاب شدند که به ترتیب افزایش تولیدی معادل 45/3 و 3/3 برابر سویه والد نشان دادند. بحث و نتیجه‏گیری: در نهایت، ‏این سویه‏ها به عنوان سویه‏های دارای جهش مثبت یا مطلوب و تحت عنوان جهش‏یافتگان پر تولید انتخاب و به عنوان سویه‏های دارای ارزش صنعتی در تولید آنزیم گزیلاناز نگه‏داری شدند.

کلیدواژه ها:

باسیلوس موجاونسیس ، ‏گزیلاناز ، ‏جهش‏زایی تصادفی ، ‏اشعه فرابنفش ، ‏اسید نیترو