تاثیر نانواکسید آهن و روی و گونه های مختلف میکوریزا بر گره زایی، کارایی همزیستی و عملکرد عدس تحت شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر نانواکسید آهن و روی و گونه های مختلف میکوریزا بر گره زایی، کارایی همزیستی و عملکرد عدس (Lens culinaris L.) تحت شرایط دیم، آزمایشی در سال 1396- 97 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای در روستای زردالو اردبیل اجرا شد. تیمارها محلولپاشی با نانواکسید آهن و روی در چهار سطح (محلول پاشی با آب به عنوان شاهد، محلول پاشی 0/6 گرم در لیتر با نانواکسید آهن، 0/6 گرم در لیتر نانواکسید روی، محلولپاشی توام نانواکسید آهن و روی هر کدام 0/3 گرم در لیتر) و کاربرد میکوریزا در چهار سطح (عدم کاربرد میکوریزا به عنوان شاهد، کاربرد میکوریز موسه آ، میکوریز اینترا و کاربرد توام میکوریز موسه آ و اینترا ) را شامل میشدند. مقایسه میانگینها نشان داد که محلولپاشی نانواکسید آهن و روی و کاربرد توام قارچ میکوریزا موسه آ با اینترا، تعداد گره های فعال در بوته 173/2) %)، درصد گره های فعال در بوته 93/08) %)، عملکرد دانه (% 58/34) وزن خشک ریشه (%120)، محتوای روی دانه (% 58/2 ) و میزان پروتئین دانه (%47/55) را نسبت به شرایط عدم محلولپاشی و عدم کاربرد میکوریزا افزایش داد. بر اساس نتایج این بررسی به نظر میرسد محلول پاشی نانواکسید آهن و روی و کاربرد میکوریزا، میتواند به عنوان یک روش مناسب برای افزایش گره زایی و عملکرد کمی و کیفی عدس تحت شرایط دیم باشد.

کلیدواژه ها:

عناصر ریزمغذی ، محتوای پروتئین ، کودهای زیستی.