تحلیل حقیقت تعقل براساس اتحاد عاقل و معقول از نظر ملاصدرا

تعقل، تفکر و اندیشه از واژه هایی است که همه فیلسوفان از گذشته تا حال و بالطبع تا آینده به آن توجه داشته اند و به نوعی کوشیده اند این کیمیا را که تبیین کننده همه چیز است تبیین کنند هرچند گروهی معتقدند که این نوع نگاه و تفسیر خودش دور باطل است پس باید علم بدیهی باشد و گروهی دیگر می گویند : «که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را. تبیین حقیقت علم در فلسفه اسلامی از جهت رابطه ادراک باشی ادراک شده و رابطه ادراک با شخص ادراک کننده مورد توجه قرار گرفته است و به قاعده اتحاد عاقل و معقول معروف گردیده که ابن سینا آن را مردود شمرده است، و صدرالمتالهین شیرازی و هم مسلکان او به آن معتقد بوده و برای اثبات آن برهان هایی از جمله برهامن تضایف را اقامه کرده اند. صدرالمتالهین شیرازی معتقد است که او نخستین فردی است که حق طلب را در این باره ادا و حقیقت را آشکار کرده است. در این مقاله ضمن بیان جایگاه این بحث: به این پرسش ها پاسخ داده می شود: منظور از اتحاد عاقل و معقول چیست؟ قاعده اتحاد عاقل و معقول چگونه به تبیین مسیله علم کمک می کند؟

کلیدواژه ها:

عقل و عاقل و معقول ، علم و عالم و معلوم ، ادراک ، نفس ، ملاصدرا