مقایسه تاثیر استرس محدودیت حرکتی، تمرین اجباری شنا و دویدن روی تردمیل بر سطح سرمی کورتیکوسترون رت های نر صحرایی ویستار

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 445

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICSPORT01_009

تاریخ نمایه سازی: 6 دی 1399

چکیده مقاله:

استرس واکنش بدن به هر گونه تغییری است که نیازمند سازگاری یا پاسخ است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین شنا، تمرین با تردمیل و استرس محدودیت حرکتی بر استرس و سطح سرمی کورتیکوسترون بود. به این منظور 16 سر موش صحرایی در چهار گروه به صورت تصادفی جایگزین شدند. حیوانات برحسب نوع گروه در معرض مداخله های استرس از نوع بی حرکتی ( 2 ساعت در روز)، دویدن روی تردمیل (با سرعت m/min ، 10-16، سه روز در هفته)، تمرین شنا (یک ساعت، سه روز در هفته) و یا بدون مداخله قرار گرفتند. پس از آخرین جلسه تمرین درهفته ی چهارم، خون گیری مستقیم از بطن چپ به منظور سنجش کورتیزول انجام گرفت. سپس، میزان هورمون کورتیزول به روش الایزا و با کیت های اختصاصی اندازه گیری شد. طبق نتایج بدست آمده از این پژوهش چهار هفته تمرین اجباری هوازی با تردمیل P=0.02 و همین طور چهار هفته تمرین شنا P=0.02 و همین طور اعمال استرس محدودیت حرکتی P=0.02 منجر به افزایش معنی دار سطح سرمی کورتیکوسترون در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل شده است. از طرفی تفاوت معنی داری بین این سه گروه در افزایش سطح سرمی کورتیکوسترون مشاهده نشد P>0.05 با توجه به نتایج پژوهش حاضر تمرین اجباری شنا و دویدن روی تردمیل مانند اعمال استرس محدودیت حرکتی منجر به افزایش سطح کورتیزول شده است. به نظر می رسد پاسخ کورتیزول به فعالیتورزشی به نوع فعالیت ورزشی، شدت و مدت آن، شرایط محیطی و نیز عامل مهم اجباری یا اختیاری بودن ورزش بستگی دارد

نویسندگان

اکرم ملامحمدی

کارشناس ارشد روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران

ناصر نقدی

استاد، گروه فیزیولوژی و داروسازی ، انستیتو پاستور ایران ، تهران ، ایران

حسن غرایاق زندی

استادیار روان شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران