تحلیلی بر جایگاه تاریخی هرسین در دورۀ ساسانی

هرسین، یکی از شهرستان های استان کرمانشاه است و در محور ارتباطی راه ابریشم قرار گرفته و از دوران پارینه سنگی تا اواخر دورۀ قاجار دارای آثار تاریخی بوده و استقرار در آن جریان داشته است. این پژوهش، تلاش دارد تا به جایگاه هرسین در دورۀ ساسانیان با توجه به یافته های معماری و باستان شناسی بپردازد. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی، همراه با بررسی میدانی از منطقه است. سؤال پژوهش، مبتنی بر آن است که شکل گیری داده های باستان شناسی و کارکرد آثار معماری شهر هرسین چگونه قابل تبیین است؟ فرضیه بیانگر آن است که راه ابریشم و شرایط زیست محیطی مناسب، نقش مهمی در شکل گیری آثار داشته و داده های دارای کارکرد مذهبی (استودادن) و غیر مذهبی (قلعه، کاخ و غیره) بوده است. نتایج پژوهش، بیانگر آن است که هرسین یکی از مناطق ییلاقی در دوره ساسانیان بوده است، به نحوی که داده های باستان شناختی منطقه، حکایت از آن دارد. قرار داشتن این منطقه در محور ارتباطی راهه ابریشم و نزدیکی به طاق بستان، قصر شیرین، تیسفون (پایتخت ساسانیان) و نزدیکی به کتیبۀ بیستون (دورۀ هخامنشی)، اهمیت آن را دو چندان جلوه داده اتس. تنوع آثار در منطقه به نحوی است که از نظر کارکرد، به دو گروه مذهبی و غیر مذهبی گونه شناسی می گردد.

کلیدواژه ها:

ساسانی ، هرسین ، آثار معماری ، باستان شناسی