بررسی چگونگی ارتقاع سطح کیفی اقامتگاهای ارزان قیمت

با توجه به گسترش گردشگری در سراسر کشورهای دنیا و نیز در ایران، با افزایش روزافزون فضاهای اقامتی و گردشگری موجه هستیم، در بین این افراد فضاها با تعداد بی شماری از فضاهای اقامتی قدیمی و فرسوده هستیم که تاکنون نیز مورد استقبال مسافرین و گردشگران می باشد، از این رو این مقاله در پی یافتم راهکارهایی برای بالا بردن کیفیت این اقامتگاه ها و یافتن اینکه چه راهکارهایی در حوزه طراحی توان کیفی مناسب ساختارهای فضایی اقامتگاه های ارزان قیمت در جهان را فراهم خواهد . توسعه پایدار اجتماعی اقتصادی در نتیجه تامین ساختارهای مذکور که منجر به رضایت مندی گردشگران و متعاقباً گسترش گردشگری و توریسم می شود، تامین خواهد شد. با توجه به بررسی متغیرهای کیفی در این پژوهش، روش تحقیق صورت گرفته به صورت کیفی می باشد. اصلاح و به سازی مراکز اقامتی موجود و در نظر گرفتن مشوق هایی برای بخش خصوصی و تشوقی به تغییر گرایش سرمایه گذارام از پروژه های گران قیمت و لوکس به سمت پروژه های اقتصادی تر را می توان راهکاری کوتاه مدت در حل بخشی از این معضل دانست اما به عنوان راهکاری میان مدت می توان بر تغییر نگرش در شیوه کلی اسکان، برنامه ریزی و ساخت الگوهای جدید اقامت و امکان سنجی در کل شهر و گسترش حوزه مطالعاتی و اقام متمرکز شد. سیاست گذاری و برنامه ریزی حاصل از مطالعات کلان نگر و جامع نگر به موضوع، راهکارهایی بلند مدت است که به انی منظور برای مثال می توان برنامه ریز، طراحی و ساخت پروژه هایی در غالب شهرک اقامتی را در نظر داشت که مجموعه ای متمرکز با تکیه بر اقتصاد متکی بر حضور گردشگر باشد.