پیش بینی میزان شادکامی بر اساس دینداری و هوش معنوی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی شادکامی با دینداری و هوش معنوی بود. جامعه آماری در این پژوهش، تمامی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه ی دوم شهرستان راور در سال تحصیلی 1397-1398 بود. بدین منظور از جامعه ی فوق تعداد 200 دانش آموز 100) نفر دختر و 100 نفر پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای دردسترس انتخاب شدند. ابزار های جمع آوری داده ها در این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1990)، دینداری گلاک و استارک (1965) و هوش معنوی کینگ .(2008) همچنین به جهت تحلیل یافته از نرم افزار SPSS16 و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که بین متغیر شادکامی و سازه های دینداری و هوش معنی رابطهی مثبت معناداری وجود دارد .(P<0.01) به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که دو سازه ی دین داری و هوش معنوی میتوانند متغیر های پیش بینی کننده مناسبی برای مفهوم شادکامی باشند و بنابراین فرضیه های این پژوهش به اثبات رسیدند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، دینداری ، هوش معنوی