پیشبینی اهمال کاری تحصیلی براساس سازگاری اجتماعی و باورهای خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

این پژوهش با هدف پیش بینی اهمال کاری تحصیلی براساس سازگاری اجتماعی و باور های خودکارآمدی در دانش آموزان پایه ششم ابتدایی انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی مشغول به تحصیل شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بودند. با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۲۰۰ نفر از دانش آموزان پسر انتخاب شدند. ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی ( سولومون و راث بلوم، ۱۹۸۴)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی ( ثورث و همکاران، ۱۹۳۹) و پرسشنامه باور خودکارآمدی (شوارتز و جروسالم، ۱۹۷۹) بود. داده های گردآوری شده با روش های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری و با نرم افزار آماری ۲۶/SPSS تحليل شد. نتایج پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سازگاری اجتماعی با اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان پسر رابطه منفی و معناداری وجود دارد ( ۰/ ۰۵>P). دیگر یافته پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی عمومی با اهمال کاری تحصیلی در بین دانش آموزان پسر رابطه منفی و معناداری وجود دارد ( ۰ / ۰۵>P). همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود همزمان نشان داد که دو متغیر پیش بین با هم توانسته اند ۳۶ درصد از تغییرات نمره اهمال کاری تحصیلی را تببین نمایند

کلیدواژه ها:

اهمال کاری تحصیلی ، خودکارآمدی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموز پسر