تاثیر آموزش مثبت اندیشی به شیوه شناختی- رفتاری بر افزایش میزان شادکامی و تاب آوری زنان نابارور

هدف از انجام این پژوهش شناخت تأثیر آموزش مثبت اندیشی با رویکرد شناختی- رفتاری بر شادکامی و تاب آوری در زنان نابارور بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. طرح مورد استفاده در این پژوهش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز درمانی بیمارستان بعثت نیروی هوایی ارتش در سال 1395-1394 می باشد. سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس نمونه ای به تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند، به این صورت 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. ابزارهای به کاربرده شده در پژوهش، پرسشنامه شادکامی آکسفور (OHI) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون بود. یافته های پژوهش نشان داد، آموزش مثبت اندیشی با رویکرد شناختی- رفتاری بر میزان شادکامی در زنان نابارور مؤثر است و همچنین نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی با رویکرد شناختی- رفتاری بر افزایش تاب آوری در زنان نابارور، مؤثر است. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده در مورد اثربخشی آموزش مثبت اندیشی با رویکرد شناختی- رفتاری بر افزایش شادکامی و تاب آوری در زنان نابارور، به نظر می رسد استفاده از برنامه های مثبت اندیشی و خوش بینی با رویکرد شناختی- رفتاری، جهت پیشگیری و کاهش مشکلات و نیازهای زنان نابارور و سازگاری آنها یک ضرورت محسوب گردد.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، شیوه شناختی- رفتاری ، شادکامی ، تاب آوری