ارزیابی عملکرد برشی در آسفالت گرم

شیار شدگی یکی از خرابی های مهم در روسازی های آسفالتی است که یا براثر مقاومت کم بستر به وجود می آید و یا به دلیل نبودن مقاومت برشی کافی در لایه ی سطحی و تنش های زیاد وارده از طرف چرخ وسایل نقلیه، ایجاد می شود. پارامترهایی که میزان مقاومت مخلوط های آسفالتی را در برابر تنش های برشی وارده نشان می دهد، مقاومت برشی و سختی است. مقاومت برشی، مقدار تنش برشی است که نمونه های آسفالتی تا قبل از گسیختگی تحمل می کنند و سختی برشی نیز نسبت مدول مماسی منحنی نیرو- جابجایی به مساحت سطح برش خورده است. در مخلوط های آسفالتی خنثی کردن تنش های برشی و افزایش مقاومت برشی مصالح روسازی باعث کم کردن و از بین بردن شیارهای سطح راه خواهد شد. آزمایش های زیادی جهت اندازه گیری مقاومت برشی ابداع شده اند. هدف از این پژوهش ارزیابی عملکرد انواع دستگاه های تعیین مقاومت برشی مخلوط های آسفالتی و چگونگی تأثیر پارامترهای مختلف بر عملکرد برشی آسفالت گرم است. بررسی های متعدد نشان داده اند که افزایش مقاومت برشی مخلوط های آسفالتی تحت تأثیر افزایش دو پارامتر عمده زاویه اصطکاك داخلی مصالح روسازی و چسبندگی مخلوط های آسفالتی است. اندازه مصالح و مقدار قیر مصرفی نیز تأثیر بسیار مهمی در خواص فیزیکی و مکانیکی روسازی های آسفالتی دارد. این تأثیر برافزایش مقاومت برشی و کاهش شیار افتادگی نیز به خوبی خود را نشان می دهد. مقدار بهینه قیر مصرفی و ارتقاء مشخصات دانه بندی مصالح نیز باعث بهبود مقاومت برشی مخلوط های آسفالتی خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

روسازی آسفالتی ، مقاومت برشی ، شیار شدگی ، آزمایش برشی ، آسفالت گرم