فرآیند مسیریابی با الهام از آموزه های معماری ایران مورد مطالعاتی: حمام نواب ، عمارت کاظمی ، کاروانسرا زین الدین

این مقاله برروی موضوع" مسیر یابی"با هدف مستقل سازی فرایند مسیریابی از حس بینایی در بنا هایی سازگار با فرهنگ ایرانی انجام می پذیرد. چراکه سهولت استفاده از فضای معماری بنا منجر به رضایت کاربران می شود. مطالعات " مسیر یابی " نشان داده است که اکثر پیشنهادات برای خوانایی فضا و مسیریابی در بنا براساس حس بینایی است. (علائم گرافیکی،رنگ ها...)همچنین ، موضوع طراحی مسیر های بنا برای همه ی جوامع و فرهنگ ها یکی نیستند.در نتیجه رجوع به مسیریابی بناهای معماری قدیم ایران در جهت دستیابی به پیشنهادات ،می تواند پاسخ به نسبت مطمئنی به الگویی سازگار با فرهنگ ایرانی باشد. این پژوهش با رویکرد کیفی ، با استفاده از تحلیل محتوایی و مطالعات کتابخانه ای و همچنین بررسی مسیریابی نمونه مطالعات، در بناهای حمام نواب ، عمارت کاظمی (با استفاده ازمشاهده دو بنای اول )و کاروانسرا زین الدین انجام می پذیرد. ارائه پیشنهادات طراحی مسیریابی مانند طراحی مناسب بن بست ها و طراحی مسیرهای مرکزگرا که امکان گم شدن در فضا را به حداقل می رساند. بررسی ویژگی های مسیریابی بناهایی که به دلیل کاربری خاص آن ها ( کاروانسرا،حمام)یا نوع نگاه فرهنگی به محرمیت فضا ( عمارت ) نشان داده است که باوجود پلانی پیچیده مسیرهایی دردسترس و هدایتگر بالاجبار برای کاربران را دارا هستند. با تحقیقات میدانی و مشاهدات به پیشنهاداتی برای طراحی مسیریابی مستقل از بینایی و برگرفته از فرهنگ ایرانی دست یافته است.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، فرایند مسیریابی ، طراحی مسیریابی ، معماری ایران