اثر اپی ها در کنترل آبشستگی کناره رودخانه

فرسایش سواحل آبراهههای جریان، باعث خسارت به اراضی کشاورزی، تاسیسات مجاور و عریض شدن آبراهه جریان می-شود. این امر در کنار مسائل زیست محیطی ناشی از آن است. علاوه بر آن رسوبگذاری در پاییندست باعث بروز مشکلات عدیدهای در دهانه رودخانهها، سواحل دریاها و اسکله میشود که خود از مسائل و معضلات بنادر به خصوص در حواشی رودخانهها است. آبشکن ها سازه هایی هستند که اغلب به صورت عمود بر مسیر جریان رودخانه از کناره به سمت داخل رودخانه ساخته می شوند. وظیفه اصلی این سازهها حفاظت از کنارههای رودخانه است. یکی از روشهای جلوگیری از فرسایش، تثبیت سواحل است و تثبیت سواحل را میتوان به دو روش مستقیم و غیرمستقیم تقسیم نمود. در روش مستقیم (ایجاد سازه- های طولی) از سازه تثبیت کننده به طور مستقیم و به شکل پوشش بدنه بر روی ساحل استفاده میکنند. در روش غیرمستقیم، تثبیت رودخانهها توسط احداث سازه های عرضی یا آبشکن در طول ساحل فرسایشپذیر انجام میگیرد. آب-شکنها از یک سمت به ساحل رودخانه متصل شده و تا مسافتی در داخل بستر رودخانه به جلو میآیند. در این سازهها سرعت آب هنگام برخورد با اپیها کم شده و جریان پس از چرخش به آبشکن بعدی برخورد میکند و بدینوسیله نیروی فرسایش آب مستهلک میشود از طرفی به علت کم شدن سرعت آب، رسوبات حل شده توسط رودخانه بین هر جفت از اپیها تهنشین شده و به مرور زمان فواصل بین اپیها با این رسوبات پر میشود. و فرسایش کناره متوقف و یا کند شده و رسوبگذاری نیز در بین دو آبشکن اتفاق می افتد.